پس از آنکه مردم
کوفه نامه ها و سفیران زیادی به سوی
امام حسین علیه السلام گسیل داشتند حضرت به وسیله «
هانی بن هانی » (1) و «
سعید بن عبدالله » (2) که از آخرین فرستادگان مردم کوفه بودند، نامه ای بدین مضمون در پاسخ آنان نوشت:
« بسم الله الرحمن الرحیم »
نامه ای است از حسین بن علی به گروه مؤمنان و مسلمانان،
اما بعد: همانا هانی و سعید نامه های شما را به من رساندند و این دو آخرین فرستادگان شما بودند و من همه آنچه را تشریح و ذکر گردید دریافتم.
سخن بیشتر شما این بود که برای ما امام و پیشوایی نیست، پس به سوی ما بیا، شاید خداوند به وسیله تو ما را بر حق و هدایت گرد آورد. من هم اکنون برادرم و پسر عمویم و کسی که مورد اطمینان و وثوق من در میان خاندانم می باشد، یعنی
مسلم بن عقیل را به سوی شما گسیل داشتم، تا اگر مسلم برای من نوشت که رأی و اندیشه شما و خردمندان و دانایانتان همانند سخن فرستادگان شما و آنچه من در نامه هایتان خواندم می باشد.
ان شاءالله به زودی به نزد شما خواهم آیم.
به جان خودم سوگند که امام و پیشوایی جز آن کس که به کتاب خدا در میان مردم حکم کند و به دادگستری و عدالت بپاخیزد و به دین حق دینداری کند و در آنچه مربوط به خداست خویشتن دار باشد، وجود ندارد والسلام.»
1ـ « هانی بن هانی سبیعی » از قبیله همدان است که به طور فعال در
نهضت توابین شرکت داشته است.
2ـ « سعید بن عبدالله حنفی » از شهدای کربلاست.
منابع:
- ارشاد مفید، ج 2، ص 36
- بحارالانوار، ج 44، ص 334.
- ابصارالعین، ص 14
مراجعه شود به:
