تاریخچه ی:
ویژگی های دینی معاویه
تفاوت با نگارش: 1
| | V{maketoc} | | V{maketoc} |
| | + | !انفاق |
| | + | ((معاویه)) و خانواده اش پس از ((فتح مکه)) به ظاهر اسلام آوردند. ولی خدا و پیامبرش را باور نداشتند. سخنان ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول خدا)) و اصحابش نیز بر درستی این گفتار گواهی می دهد. |
| | + | پیامبر اسلام (ع) فرمود: هر گاه معاویه را بر منبرم دیدید، او را بکشید. این فرمان پیامبر آن هم پس از گذشت سال ها از اسلام آوردن معاویه، انحراف فکری و عملی او را نشان می دهد. |
| | + | ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام|علی علیه السلام)) در نامه ای به معاویه چنین نوشت: خود را از این گمراهی جدا ساز و دور کن، در حالی که سن تو بالا رفته و عمرت رو به پایان است. تو با این ادعاهای نادرستی که کرده ای ( طلب خون ((عثمان بن عفان|عثمان)) ) به سبب فرار از حق به همان راه گذشتگانت گام گذاشته ای ... و پس از حق جز گمراهی نیست. |
| - | !یژگی های دینی و آرمانی |
+ | آ حضرت در ((جنگ صفین)) به یارانش فرمود: دشمنان شما حاضر شدند و می دانید که پیشوای آنان، منافق فرزند منافق است که آنان را به سوی آتش فرا می خواند. |
| - | !1. انفاق |
+ | ((قیس بن سعد بن عباده)) در نامه ای به معاویه نوشت: تو بت فرزند بت هستی. با ناخشنودی اسلام را پذیرفتی و با رغبت از آن خارج شدی ایمانت بی پیشینه است و نفاقت تازگی ندارد. |
| - | ماویه خانواده اش س از فح مکه ه ظاهر سم آودد. ولی خدا و یامبرش ر باور نشتند. سنا ول دا احابش نیز بر رتی این گار گواهی ی . یمر ام () مود: هر گه ماوی ر بر منبرم یدی او ر بکشید. ای مان پیامر ن هم پس از گ ا ه ز الم آردن معاوی راف فکری و ملی او ان ی ده. ی () ر ناه ای ه معاویه چنین نوشت: ود ر از این گمهی سا وکن در ای ک سن و بالا ره و مرت ه این است. این دعاای نادرستی که کره ای (ط خون عثان) ه بب فرار ا مان راه ذشتگان ام ذاشته ی ... پس از ح ز گمراهی نی. |
+ | میره ی گوید: شبی ز ماویه م و او سارش کرم: اکنون که ه کومت دس یای ا ((بی هام)) به نرمی برور کن. اوی : گ! ((اک)) (نگمی که) ه کوت رید، به نرم ویی فار کر و نابود شد مش از یا رف. پس از و ((م ا|مر)) آد. او نیز چی ار کرد و نمش فراموش . س عثمان خیفه شد که م تری ا نمی سیم. او نیز کشته د و از یاد رف. ولی نام این ص هاشمی (پیم اسلام) ا ر و پن بار در ((ذا)) فریاد می کن. با و ه انن اسم م ما چه می وایم بکنیم؟! هرگ این یناه را نمی پذیرم. بای ی ی این شخص را نان فن نم ه یگر ا را نند. |
| - | ن ر د گ ی یاران رود: دشما ا ار شدند و می دانید که پیوی نان، نق رزن ناق است ک نان ر به سوی ش فرا می خواند. |
+ | ((مقام بن میکر)) می گوید: ه مایه گفتم: را به خدا سوگند، آیا ی ای پیامبر (مسلمان را) از وشیدن حریر باز داشت؟ پاسخ داد: آری
گفتم: ت را ب دا سگند، آیا ز پیامر شنیدی که از پوشیدن طلا نهی کرد؟ پاسخ داد: آری
گفتم: تو را به خدا، آیا می دانی که پیمبر پویدن پوت درندگان نست بر حیانی را که زین از وست درندگا است، حرا انست؟ گفت: آری. گفم: به خدا سوگند، من همه این چیه را در خانه تو دیدم. |
| - | ی بن س ب عبا در اه ای عاویه نو: و رزن ت تی. ا انوی اسام ا یرفی با رغبت از آ خا شدی ایمات بی ییه و نا تای ندارد. |
+ | ((اء بن یس)) ی ید: عایه یک ا طایی یش زن فت و ماله ای یی اجام اد. ((ابراء)) ب او گفت: از یام شنیدم که این گونه معاله درست نیست. اوی گفت: به ن من ین گون معاله االی ندارد. |
| - | میه می گوید: ی د ماویه د و و فارش کد: اکن به کم دت یای یا بی هم به نرمی برد ک.ماویه گت: هرگ! وک (هنگامی که) به حکوم رسید، به نرم ویی رفتار ک نابو د و نامش از ی رت. پس از و د. او نی چنین فا ک و نم فامش شد. س ثمان لیفه شد ک م به برری او نمی رسی. و نیز کشته ش ز یا رفت. ولی نام این ص هامی (پیامبر اسلام) را هر پن ار د اا یاد نی کند. با ود نده من ام حمد م چه می توانیم کیم! گز این پیشهدها ا نمی پیم. ی این دین و این ا چنا دف ک که یگر ام را نر. |
+ | !ایگه علمی />معاویه سد ود و نوت رخودار ود، لی از دانش ی به ی ندشت. ا سا هم هجر به ر اسام ورد همره نوه اش به ((مینه)) ک کر. وی برادر یکی مسران پیامب ود و گاه نامه های ن ضرت را ی نوشت.
معاویه پس از سل خدا ا حا نمن یشان همشین نشد ر مان کم بر ((ام «سیه»|ش)). یات جلوگیری از نقل ایث پیامبر را که پیه گاری کرده ود، اا اد. در سند ((اد ن ن)) ا معاویه تها 64 حدث آمه است. در دوران کم ا هیچ گونه پیشر علمی در جهان سلام پی نیامد و حدی سازی، دشنام گویی به امیر مومنان و انهای ساختگی ررفت از ا کتاب چیی را نی. |
| - | دام ن عیب می گی: به وی گفم: را به دا سود آی ی انی یبر (مماا را) ا ویدن ری با داش پاخ دا: ر گفم: و ا به د وند یا ا پیامبر شنیدی ک از ین ل نی کر اس دد: ی ت: و ا ب خدا، یا می دانی که پیام ی ست رندگان و نشستن ر حیای ر ک ین از پو دنگن ست رام دانست گ: ری. فم: به خدا سوگند، من همه ی چیها را در ا و دیدم. |
+ | ا خد را کاتب وحی می واند با جعل وایت هایی ون: « ((برئیل)) قلمی طایی ز ((بهشت)) آ و به پیابر فمان اد آ را به ماویه د ا با آن ((آی اکرسی)) ا بنویسد ابش برای د ا باشد». خد را داای قام معنوی مرفی می کرد.
افزون ر این معاویه برای نان دانش و، به پیروی ا اوکر م و ثمان، به ((دت)) در دن وی آورد و به مخالفت با قآن و پیامبر پرداخت. بخشی از بدعت های ی عبارت است از: گت ان ناز ((عید فطر)) و ((ی ربان|قربان))، تغییر سن د دیه، یز است زدواج هم مان با د خواهر، کمل خواندن نماز در سفر و خواندن خطبه نماز عید پیش ا ن، گن تلبیه ج گتن کبیر هنگام بلند شدن و نشستن ر ماز. از سی دیگر ا میرمومنن را دن نگ هره می دانست. مام عی () ر پاسخ به این اعا فمود. به خدا سوگند! ماوه از من سیاستمدارتر نیست، بلکه یه ر و جایکار است و ر نینگ ناسد نبود، من زیرک ترین افراد بودم. |
| - | طاء بن یار می گوید: معاویه یک جام طلایی را بیش از وزنش فروخت و معامله ای ربایی انجام داد. ابودردا به او گفت: از پیامبر شنیدم که این گونه معامله درست نیست. معاویه گفت: به نظر من این گونه معامله، اشکالی ندارد.
!2. جایگاه علمی
معاویه از سواد خواندن و نوتن برخوردار بود، ولی از دانش هیچ بهره ای نداشت. او در سال هشتم هجر به ظاهر اسلام ورد و همراه خانواده اش به مدینه کوچ کرد. وی برا یکی از همسران پیامبر بود و گاه نامه هی آن حضرت را می نوشت. معاویه پس از رحلت رسول خدا با اصحاب انشمند ایشان همنشین نشد و در زمان حکومت بر شام. سیاست لوگیری از نقل احادیث پیامبر را که عمر پایه گذاری کرده بد، ادامه داد. در مسند احمد بن بل از معاویه تنها 64 حدیث آمده است. در دوران حکومت او، هیچ گونه پیشرفت علمی در جهان اسلام پدید نیامد و جز حدیث ساز دشنام ویی به امیر مومنان و داستانهای ساختگی و برگرفته از اهل کتاب چیزی رواج نیافت.
او خود را کاتب وحی می خواند و با جعل روایت هایی چون: «جبرئیل قلمی طلایی از بهشت آورد و به پیامبر فرمان داد آن را به معاویه دهد تا با آن آیه الکرسی را بنویسد و ثوابش برای خود او باشد». خود را دارای مقام معنوی معرفی می کرد. افزون ر این، معاویه برای نشان دانش خود، به پیروی از ابوبکر، عمر و عثمان، به بدعت در دین روی آورد و به مخالفت با قرآن و پیامبر پرداخت. بخشی از بدعت های وی عبارت است از: گفتن اذان در نماز عید فطر و قربان، تغییر سنت در دیه، حایز دانستن ازدواج هم زمان با دو خواهر، کامل خواندن نماز در سفرف خواندن خطبه نماز عید پیش از آن، نگفتن تلبیه حج و نگفتن تکبیر هنگام بلند شدن و نشستن در نماز. از سوی دیگر، او امیرمومنان را از دانش نگ بی بهره می دانست. امام عل (ع) در پاسخ به این ادعا فرمود. به خدا سوگند! معاویه از من سیاستمدارتر نیست، بلکه از حیله گر و جنایتکار است و اگر نیرنگ ناپسند نبود، من زیرک ترین افراد بودم.
!3. آرزوها
معاویه دو آرزوی محوری داشت که برنامه زندگی او را تعیین می کرد: فرمانروایی و موروثی کردن حکومت در خاندان فرزند فاسدش، یزید. |
+ | !رزوها
معاویه دو رزوی موری دا که برنامه ندی او را تیین می کرد: رمانایی و ((موروثی ردن خلافت معاویه|موروثی کردن کومت)) در خاندان فرزند فاسدش، ((یزید بن معاویه|یزید)). |
| | !الف) فرمانروایی | | !الف) فرمانروایی |
| | + | خلیفه دوم که به زنده ساختن ((بنی امیه)) در برابر بنی هاشم می اندیشید. حکومت ((اردن)) و سپس ((دمشق)) را به معاویه سپرد در دوران عثمان، معاویه به حکومت سراسر شام دست یافت. آرزوی بعدی وی، حکومت بر جهان اسلام بود. به همین دلیل، هنگامی که عثمان از او کمک خواست، از یاری اش چشم پوشید و پس از کشته شدنش، فریاد خون خواهی بر آورد. حضرت علی (ع) در پاسخ به ادعای خون خواهی معاویه فرمود: قاتل عثمان تو بودی که به یاری اش نیامدی تا از مرگش بهره ببری. |
| - | خلیف دوم که به زنده ساختن بنی امیه در برابر بنی هاشم می اندیشید. حکومت اردن و سپس دمشق را به معاویه سپرد در دوران وعثمان، معاویه، به حکومت سراسر شام دست یافت. آرزوی بعدی وی، حکومت بر جهان اسلام بود. به همین دلیل، هنگامی که عثمان از او کمک خواست، از یاری اش چشم پوشید و پس از کشته شدنش، فریاد خون خواهی بر آورد. حضرت علی (ع) در پاسخ به ادعای خون خواهی معاویه فرمود: قاتل عثمان تو بودی که به یاری اش نیامدی تا از مرگش بهره ببری.
معاویه، سرانجام با حکمیت خود را خلیفه خواند و پس از شهادت امیر مومنان علی (ع) را برای صلح پذیرفت تا به آرزوی دیرینه اش؛ حکومت بر جهان اسلام دست یابد. او پس از رسیدن به قدرت گفت: من برای آن که نماز بگذارید، روزه بگیرید، حج به جای آورید یا زکات بپردازید، با شما نبرد نکردم. من جنگیدم تا حکومت بر شما را به دست آورم. |
+ | معاویه، سرانجام با حکمیت خود را خلیفه خواند و پس از شهادت امیر مومنان علی (ع) را برای صلح پذیرفت تا به آرزوی دیرینه اش؛ حکومت بر جهان اسلام دست یابد. او پس از رسیدن به قدرت گفت: من برای آن که نماز بگذارید، ((روزه)) بگیرید، ((اهمیت حج|حج)) به جای آورید یا ((زکات)) بپردازید، با شما نبرد نکردم. من جنگیدم تا حکومت بر شما را به دست آورم. |
| | !ب)موروثی کردن حکومت | | !ب)موروثی کردن حکومت |
| | معاویه در سال 40 هجری، هم زمان با آغاز حکومتش و در حالی که تنها دو پسر داشت، عقیم شد. او برای به خلافت رساندن یزید به هر کاری دست یازید و همه مخالفان را سرکوب کرد. معاویه علاقه اش به یزید را سبب همه انحراف ها و ستم هایش می دانست و در پایان زندگی اش به او گفت: من تمام گردن کشان را برایت رام کردم. | | معاویه در سال 40 هجری، هم زمان با آغاز حکومتش و در حالی که تنها دو پسر داشت، عقیم شد. او برای به خلافت رساندن یزید به هر کاری دست یازید و همه مخالفان را سرکوب کرد. معاویه علاقه اش به یزید را سبب همه انحراف ها و ستم هایش می دانست و در پایان زندگی اش به او گفت: من تمام گردن کشان را برایت رام کردم. |
| - | !4. نفرت ها |
+ | !نفرت ها
معاویه از اسلام نفرت داشت و در دوران حکومت 20 ساله اش برای نابودی این آیین آسمانی کوشش بسیار کرد. او دشمن بنی هاشم و خاندان پیامبر اسلام (ص) نیز به شمار می آمد. به همین سبب، پس از رسیدن به قدرت کوشید سیره حضرت علی (ع) و پیروانش فراموش شود.
شیعه کشی و دشنام به امیر مومنان علی (ع) از زمان جنگ صفین آغاز شد و پس از امضای پیمان صلح گسترش یافت. معاویه کسانی چون ((مغیره بن شعبه|مغیره))، ((کثیر بن شهاب))، ((مروان بن حکم|مروان))، ((عمرو بن سعید)) و ((زیاد بن ابیه)) را که در دشنام گفتن به امیر مومنان علی (ع) و وارد آوردن فشار بر ((شیعه)) معروف بودند، فرماندار ساخت.
او علی (ع) را این گونه دشنام می داد و فرمان داد نمایندگانش نیز چنین کنند: خدایا، ابو تراب در دین تو بدعت گذاشت و مانع راه تو شد. بهره اش را لعن شدید و عذاب دردناک قرار ده .
مغیره و ((سعد بن ابی وقاص|سعد وقاص)) به او گفتند: اکنون که به حکومت دست یافتی، دشنام به علی (ع) را کنار بگذار. او پاسخ داد. نه این برنامه ادامه می یابد تا کودکان بر آن پرورش یابند و بزرگ شوند و بزرگ ترها پیر و فرتوت شوند. |
| - | معاویه اسلام نفت داشت و در دان حکو 20 ش بری ابودی ای آیین سمانی کوشش بسیار کرد. ا شمن بی شم و خاندان پیامبر اسم () یز به شار می د. ه ی سب، از رسیدن ه قرت کشید سیر ضرت علی (ع) و پیروانش فرامو د. ی کی و دشنا به امیر مومنان لی () یان جنگ ین د و از مضای پیم ص گسترش یافت. ماوی کسای ون مغیره، ثیر بن شاب، موان م ن سید و ید ابی را ک در نا گن ه ایر مومنان لی (ع) و واد وردن فشا بر شیع معروف ون. فرمانار اخت. او علی (ع) را ین نه دشنام می اد و فرما داد نمایندگان ی چنین ک: خدای، ابو تراب ر ین تو بدعت ذاشت و مانع ره تو شد. بهره اش را لعن شدید عذاب دردناک قرار ده . مغیره و سعد قاص به او گفتند: انون که به حکومت ت یافی، دشام لی () ا کنر بذار. ا پسخ دا. ن ین برنامه ادامه می یابد ا کودکان بر آن پورش یابند و زرگ شند و بزگ ترها پیر فتوت شوند. |
+ | معاویه ای مدود کرد یعیان و ش ن ف برری ای ایمومنا () ب ماندارا ه یژه رمدر ((ک)) دس داد یرن علی (ع) را ا ی ر و ه ون که ممکن ات ر آها گوی کده و آن ا گ مکو کنند. هم نین امان ر هس ((ی ما)) پاک کند و ن یشان ا یران اند. و ا شیعیا می و بر فراز منر علی (ع) را نفین ند امی ممنان ی () این قی را پی ینی ره و به یارانش رمود بود: اگ ا شا ند ا نین کنید بپیرید. ولی ز ن بیزری ویید. |
| - | ماویه محد ک شیعیان و خش نشن برتری هی امیرمومنان (ع) به فاناران به ویژه فرماندر کوفه ستور داد تا پیروان علی (ع) از بین بن هر وه ک ممک اس ضد آنه ووهی درت کرده و ن ا ب رگ مک کنند. هم نین امان را فهرست بیت لمل پاک کنند انه هیان یران س. ا یعیان می و فرا منبر علی (ع) ا فرین کنند امیر مومنان علی (ع) ین معیت ا یش بینی کرد و به یان موده و: ر از شما واند را نرین کنید، پیری. وی از من یاری نویید. |
+ | ی، حک کوفه معاوی نوش: ((م بن یمر)) و ((عبدالله نا)) که ا قبیله حضرمی اند ر دین علی (ع) هند. ب ن چه کم؟ معایه پاس د: ه ی ر که بر ین ی () است، بکش یکرش را م کن. هنگامی ه ((حجر بن عدی)) یاانش را ه ام فرستادند. برخی ای عد ی از همهان ر ب عدی برخاس افت ک. نها جرم ترا به دشنام گفتن به حضر علی (ع) د.
امیرمومنان علی (ع) ر جنگ صفین، درباره دشمی عاویه ا بی هاشم چنین فرود: به ا سوگن، اویه وت دارد حتی یک تن از بنی هاشم بر جا نمند. او اد کرده است بنی اشم را از بین ببرد ریه کن شود و از خانه هی نان ود برخیزد. |
| - | زیاد، حاکم کفه به معاویه نوشت: ملم ن یمر و بدالله ن ن که ز قله ر می اند، ر ن ل () هستند. نان چه کنم؟ معاویه اسخ اد: هر کسی که ر دین لی (ع) ا، کش پیکش ا مله کن. هنگامی که حجر دی یاا به شام فرستاند. برخی ی عده ز همراهان حجر بن دی برخاست، الف کد. تنه جرم حجر، عتراض به دشنام گفت به حت ل () و. میمومنان علی () ر جنگ صفین، رباره شمن موه بنی اشم چنین رمو: به خدا سگن، وه وست ارد تی یک ن ا ی هاشم بر جا من. و رده کده است بی ها ا ز ن برد تا ریشه کن وندو ز انه های نن و خد. |
+ | !مبع:
*لیر، 10 177 11، 95 - 96
*همان، 185، 192، 194 337- 338
*مهدی قیی معاویه اری 169 />*ای مش، 59 167 />*نهج ا به 200 />*ان ابی لید، رح نه اله ج 6، 46 />*فتح 4، 344
*ی الری، 7، 2889، 2839 2840 />*رو ا، 3 32 />*نسا اشرا 2 154
*شر نه البا 4، 57 />*ارشد 169
*ا، 295 |
