1) همیشه پیش از تناول غذا و آب، می گفت: به نام خداوند یکتا (بسم الله الاحد) و در پایان می گفت: سپاس فراوان خدا را (الحمدلله کثیراً )
2) هیچ گاه دروغ نگفت.
3) هیچ کدام از آداب جاهلیت در او دیده نمی شد.
4) به هنگام می خندید.
5) به بازی های کودکانه مشغول نمی شد و تنهایی را بیش تر می پسندید.
6) در نوجوانی نیز فروتنی را بسیار دوست می داشت.
7) هیچ گاه عریان در برابر کسی حتی من ((«ابوطالب))) ظاهر نمی شد.
8) هر گاه با او بر سر غذا می نشستیم، همه سیر می شدیم و غذای اضافی نیز باقی می ماند.

مراجعه شود به:
((کرامت های دوران نوجوانی از زبان ابوطالب))