ریبوفلاوین یا
ویتامین B2 باعث آزاد سازی انرژی از
کربوهیدراتها،
پروتئین و
چربی می شود. ریبوفلاوین برای تکثیر، رشد و ترمیم پوست، مو، ناخن و مفاصل ضروری است. همچنین برای سیستم ایمنی که بدن را در مقابل بیماریها حفاظت می کند، لازم و مهم است.
ویتامین B2 بر خلاف ویتامین B1 در برابر حرارت استقامت دارد و در اغذیه ی پخته، دیده میشود. این ویتامین برای اشخاص بالغ در روز تا 4 میلیگرم مورد نیاز است.
علائم کمبود ویتامین B2
اختلال در چربی ها، ترس از نور و عوارض معده و روده ها از علائم کمبود این ویتامین میباشد. در اثر کمبود این ویتامین در بیماران دیابتی، ورم دهان و ترک لبها مشاهده میشود. در ضعف چشمها یعنی موقعیکه چشم از نور میترسد باید از غذاهایی که دارای این ویتامین هستند استفاده شود.
موارد استفاده
ریبوفلاوین در پیشگیری و درمان بیماریهای زیر مؤثر و مفید است:
- سردرد میگرنی، ریبوفلاوین در پیشگیری از سردرد میگرنی مؤثر است. مطالعات نشان می دهد که مکمل هایی که حاوی ریبوفلاوین هستند بیشتر از آسپیرین در پیشگیری از سردردهای شدید مؤثرند.
- آب مروارید. کمبود ریبوفلاوین می تواند باعث آب مروارید شود. ریبوفلاوین برای فعالیت آنزیم هایی که باعث تقویت بینایی شما میشود ضروری و حیاتی است. کمبود ریبوفلاوین در افراد مسن نسبتاً شایع است. قبل از مصرف بیش از حد مجاز توصیه شده (RDA) برای پیشگیری از آب مروارید، با پزشک مشورت کنید.
- مکمل های ریبوفلاوین در درمان «کم خونی داسی شکل» مؤثرند. این ماده همچنین اثر مکمل های آهن را در درمان کم خونی، افزایش می دهد.
- روماتیسم مفصلی. مقدار خیلی کم ریبوفلاوین در رژیم غذایی می تواند فرد را در معرض خطر ابتلا به روماتیسم مفصلی قرار دهد. مکمل های حاوی ریبوفلاوین می تواند از پیشرفت علایم جلوگیری کند.
ریبوفلاوین در موارد زیر نیز مفید و مؤثر است
- نشانه های "سندرم تونل کارپال" را بهبود می بخشد.
- مشکلات پوستی از قبیل آکنه (مخصوصاً آکنه روزاسه)، ورم پوست، اگزما، و زخم ها با مصرف مکمل های ریبوفلاوین بهبود می یابد.
- گرفتگی عضلانی را بهبود می بخشد.
- بدن را در مقابل انواع مشخصی از آسیب سلولی در که طی حمله یا سکته قلبی ایجاد میشود، حمایت می کند.
- عملکرد سیستم ایمنی را افزایش می دهد.
منابع غذایی
بهترین منابع ریبوفلاوین شامل
مخمر آبجو،
بادام،
گوشت ،
غلات،
سبوس گندم،
قارچ،
سویا،
شیر و
اسفناج.
ریبوفلاوین به آرد و حبوبات اضافه میشود. ریبوفلاوین در اثر نور و قلیا نظیر جوش شیرین از بین می رود. این ماده توسط حرارت از بین نمی رود. اگرچه در داخل آبی که در حال پختن است، نفوذ می کند. برای حفظ محتوی ریبوفلاوین غذاها آنها را باید دور از نور قرار داد.
اشکال دیگر
مکمل های ریبوفلاوین به 2 صورت قابل دسترسی هستند:
این ماده همچنین در مولتی ویتامین ها و ویتامین های B کمپلکس نیز به صورت قرص های 25، 50 و 100 میلی گرمی یافت میشود.
نحوه مصرف
میزان مجاز توصیه شده در رژیم غذایی شامل موارد زیر است:
- بچه های 1 تا 3 سال: 5/0 میلی گرم در روز.
- بچه های 4 تا 8 سال: 0.6 میلی گرم در روز.
- بچه های 9 تا 13 سال: 9/0 میلی گرم در روز.
- پسران 14 سال: 3/1 میلی گرم در روز.
- دختران 14 تا 19 سال: 1 میلی گرم در روز.
- زنان حامله: 4/1 میلی گرم در روز.
- زنان شیرده: 6/1 میلی گرم در روز.
قبل از دادن ریبوفلاوین به بچه ها با پزشک مشورت کنید.
موارد احتیاط
مسمویت با ریبوفلاوین بندرت اتفاق می افتد. واکنش های ایجاد شده ناشی از مصرف میزان زیاد این ماده شامل خارش، بی حسی و کرختی، احساس سوزن سوزن شدن و حساسیت به نور است. مصرف میزان زیاد ریبوفلاوین می تواند بر روی نتایج آزمایشات تجزیه ادرار اثر بگذارد.
تداخل های احتمالی
- داروهای سولفا، داروهای ضد مالاریا، مسهل ها و الکل می توانند مانع از تأثیر مفید ریبوفلاوین شود.
- مصرف زیاد ریبوفلاوین از باربیتورات ها باعث کاهش اثر ریبوفلاوین میشود.
- بیماریهای مشخص کبدی می تواند برروی عمی ریبوفلاوین اثر بگذارد.
- ریبوفلاوین برای فعال شدن ویتامین B6 ضروری است
