شیعه در تفکر فقاهتی خود معتقد است که باید احکام الهی را از قرآن و سنت فرا بگیریم، و سنت را مجموعه گفتار، سیره رفتاری و امضاء عملی ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله ))و ((خلقت عالم به برکت وجود چهارده معصوم|دوازده امام علیهم السلام ))می داند، و سنت را مفسر قرآن می شمرد و بر این اساس فقه خود را از دریای بیکران ((حدیث ثقلین|ثقلین ))استفاده می کند و مبنای کارش را گفتار صریح و روشن رسول خدا صلی الله علیه و آله قرار داده است که مکرراً فرمود: من در بین شما دو چیز امانت می گذارم: قرآن و عترت تا مادامی که بدین دو تمسک نمایید، نجات می یابید و بدانید که این دو از یکدیگر جدا نمی شوند.

ولی برادران ((اهل سنت ))فقه خود را از قرآن و سنت نبوی می گیرند و برای استفاده از این دو به قیاس و استحسان نیز اعتماد می نمایند و اختلافات فقهی بین ((شیعه|شیعه ))و سنی براساس همین اختلاف در مبنا به وجود می آید.

در مسأله وضو هم شیعیان براساس روایات اهل بیت عصمت و طهارت که در تبیین حکم قرآنی وضو آمده است، می گویند: در وضو باید صورت و دستها را از آرنج تا سر انگشتان شُست و قسمتی از سر و روی پا را هم مسح نمود ولی برادران اهل سنت می گویند صورت و دستها را باید از پائین به بالا شست و سپس تمامی سر را مسح نمود و آنگاه هر دو پا را باید شست.

منابع :

منابع فقهی شیعه و سنی