| - | مفاهیم پایه:
از همجوشی هسته های سبک به هسته ای سنگین تر ، ممکن است اختلاف انرژی های پیوندی آزاد شود. انرژی جنبشی دو هسته ای که بخواهند با هم برخورد کنند بایستی به قدر کافی زیاد باشد تا بر نیروی دافعه الکتریکی متقابل بین آنها غلبه کند.
این انرژی جنبشی ممکن است از درجه حرارت بالا همانند داخل ستاره ای ، یا از یک منشا غیر گرمایی همانند انرژی حاصل از برخورد ذرا ت پرتوی کیهانی یا شارها ی (Flax) ذرات پرانرژی در جو ستارگان ، ناشی شود. واکنش های هسته ای که در دمای بالا انجام می شوند ، واکنش های گرما هسته ای نام دارند.
واکنش گرما هسته ای در ستارگان:
فازهای اصلی تکامل ستاره ، از همجوشی گرما هسته ای پروتونها به هسته های هلیوم He ، سپس هسته های He به هسته های کربن Cو غیره ، مشخص می شود. برای مثال ، یک ستاره چگال با جرم 10 برابر خورشید ، در حدود 10<SUP>4</SUP> مرتبه بیشتر از خورشید ، انرژی گسیل می کند.
ستاره ، چنین شارهای عظیمی از انرژی را توسط واکنش های گرما هسته ای ، در اعماق داخلی خود ، بطور تدریجی با تبدیل هیدروژن H به هلیوم He و سپس عناصر سنگین تر تا رسیدن به آهن Fe ، و هم زمان ، انرژی آزاد شده توسط پیوند را تولید می کند.
نتایج نوین واکنش گرما هسته ای:
واکنش های گرما هسته ای در نواحی داخلی ستاره ، دارای تاثیر دوگانه ای هسته اند:
*اتم های سنگین تر از هیدروژن اولیه ، از آن تولید شده و شوند (هسته سازی Nucleo Synthesis ).
*انرژی پیوندی آزاد شده ، به تابش هسته ای تبدیل می شود.
*عمر ستارگان و وجود کلیه عناصر شیمیایی (به استثنای عناصر سبک) ، نتیجه روی دادن برهمکنش های قوی بین نلکئونها در اعماق داخلی ستارگان است.
*ساختمان و تکامل ستارگان ، و نیز تشکیل عناصر سنگین تر به واکنش های گرما هسته ای مربوط است.
نتایج نوین واکنش |
+ | !مفاهیم پایه
از ((همجوشی هسته‌ای|همجوشی هسته‌ای)) سبک به هسته‌ای سنگین‌تر ، ممکن است اختلاف انرژی‌های پیوندی آزاد شود. ((انرژی جنبشی)) دو هسته‌ای که بخواهند با هم برخورد کنند بایستی به قدر کافی زیاد باشد تا بر ((نیروی الکتریکی|نیروی دافعه الکتریکی)) متقابل بین آنها غلبه کند.
این انرژی جنبشی ممکن است از درجه حرارت بالا همانند داخل ستاره‌ای ، یا از یک منشا غیر گرمایی همانند ((انرژی همبستگی هسته|انرژی)) حاصل از برخورد ذرات ((پرتوی کیهانی)) یا شارهای (Flax) ذرات پرانرژی در ((جو ستارگان)) ، ناشی شود. ((واکنش های هسته‌ای)) که در دمای بالا انجام می‌شوند ، واکنش‌های گرما - هسته‌ای نام دارند.
!((واکنش گرما - هسته‌ای در ستارگان))
فازهای اصلی تکامل ستاره ، از همجوشی گرما - هسته‌ای پروتونها به هسته‌های ((هلیوم|هلیوم He)) ، سپس هسته‌های He به ((کربن|هسته‌های کربن C)) و غیره ، مشخص می‌شود. برای مثال ، یک ((ستاره چگال)) با جرم 10 برابر خورشید ، در حدود 10<SUP>4</SUP> مرتبه بیشتر از ((خورشید)) ، انرژی گسیل می‌کند.
((ستاره)) ، چنین شارهای عظیمی از انرژی را توسط واکنش‌های گرما هسته‌ای ، در اعماق داخلی خود ، بطور تدریجی با تبدیل هیدروژن H به هلیوم He و سپس عناصر سنگین‌تر تا رسیدن به ((آهن|آهن Fe)) ، و هم زمان ، انرژی آزاد شده توسط پیوند را تولید می‌کند.
!نتایج نوین واکنش گرما - هسته‌ای
واکنش‌های گرما هسته‌ای در ((ساختمان درونی ستاره|نواحی داخلی ستاره)) ، دارای تاثیر دوگانه‌ای هسته‌اند:
*اتم‌های سنگین‌تر از هیدروژن اولیه ، از آن تولید شده و شوند ((«هسته سازی)) Nucleo Synthesis ).
*انرژی پیوندی آزاد شده ، به ((تشعشع هسته‌ای|تابش هسته‌ای)) تبدیل می‌شود.
*((عمر ستارگان)) و وجود کلیه ((عناصر شیمیایی)) (به استثنای ((عناصر سبک))) ، نتیجه روی دادن ((برهمکنش قوی هسته‌ای|برهمکنش‌های قوی بین نلکئونها)) در اعماق داخلی ستارگان است.
*ساختمان و ((تکامل ستارگان)) ، و نیز تشکیل عناصر سنگین‌تر به واکنش‌های گرما هسته‌ای مربوط است.
!مباحث مرتبط با عنوان
*((الکترون))
*((انرژی جنبشی)) />*((انرژی همبستگی هسته))
*((برهمکنش قوی هسته‌ای))
*((تشعشع هسته‌ای))
*((تکامل ستارگان)) />*((ساختمان درونی ستاره))
*((ستاره چگال))
*((نیروی الکتریکی))
*((هسته))
*((هسته سازی))
*((واکنش گرما - هسته‌ای در ستارگان))
*((همجوشی هسته‌ای)) |
