هند دختر
عتبة بن ربیعه ، همسر
ابوسفیان و مادر
معاویه ، از زنان مشهور عصر خویش و از سرسخت ترین دشمنان اسلام بود. وی نخست همسر
خوص بن مغیره بود و پس از وی به ازدواج ابو سفیان در آمد. وی پس از ظهور اسلام در مکه، همواره از مخالفان پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم بود و مردم را علیه آن حضرت می شوراند.
در
جنگ بدر ، پدرش عتبه و برادرش
شیبه و پسرش
حنظله به دست دلاوران بنی هاشم همچون
علی بن ابیطالب و
حمزه سید الشهدا به قتل رسیدند. از این روی کینه وی به اسلام افزون گشت و سوگند یاد کرد تا انتقام خود را از محمد صلی الله علیه و آله وسلم نگرفته، هیچگاه خود را زینت نکند و به نزد همسرخودنرود ، وقتی
جنگ تاریخی احد روی داد. هند به همراه گروهی از زنان مشرک مکی در آن جنگ شرکت جست و با خواندن آواز، مبارزان مشرک مکه را به جنگ وا داشت.
گویند هند با
وحشی غلام جبیر بن مطعم پیمان بست که اگر محمد یا علی یا حمزه را بکشد، وی را از خویش راضی سازد!! وقتی حمزه توسط وحشی به قتل رسید، هند بدن حضرت حمزه را مثله کرد و شکم وی را شکافت و جگر او را بیرون کشید و با دندان آن را فشرد.
و از آن زمان، او به (هند جگر خوار) شهره شد.
گویند هند در سال هشتم هجرت به هنگام
فتح مکه ، اظهار اسلام کرد و با پیامبر بر عدم اعمال منافی عفت و زنا پیمان بست.
مورخان نوشته اند هند در
جنگ یرموک که در عصر خلفا در منطقه
شام در گرفت به همراه شوهرش ابوسفیان شرکت کرد و جنگجویان را به رسم جاهلیت به مبارزه فرا خواند.
هند سرانجام در سال چهاردهم هجرت در زمان خلافت عمر در گذشت.
ابن اثیر می گوید: وی در روزی در گذشت که پدر ابی بکر،« ابی قحافه» نیز در آن روز مرد.
منابع :
الاصابه ج 4 ص 425، الاستیعاب ج 4 ص 424، اسدالغابه ج 7 ص 293