روزی پیامبر اکرم فرمود:«هنگامی که خداوند اراده کرد ما را بیافریند، نور ما را در صلب آدم قرار داد، سپس به صلب‌های پدران موحد و رحم‌های مادران موحد ما منتقل کرد و پلیدی شرک و پستی کفر هرگز به ما منتقل نشد. وقتی در صلب ((عبدالمطلب|عبدالمطلب )) قرار گرفتیم، خداوند نور ما را دو نیمه کرد؛ نیمی را در ((عبدالله بن عبدالمطلب|عبدالله )) و نیمی را در ((ابوطالب|ابی طالب )) قرار داد؛ آن‌گاه نیمی را که مربوط به من بود، در رحم ((آمنه بنت وهب|آمنه )) و نیمی را که مربوط به علی بود، در رحم ((فاطمه بنت اسد|فاطمه بنت اسد ))قرار گرفت. آمنه من را به دنیا آورد و فاطمه علی را. آنگاه خداوند نور را به من و علی باز گرداند، از من فاطمه به دنیا آمد و از علی حسن و حسین علیهماالسلام.(یعنی حسن و حسین از دو نیمه نور به دنیا آمدند.) آنچه از نور علی بود، در فرزندان حسن قرار گرفت و آنچه از نور من بود در فرزندان حسین. پس نور من تا روز قیامت به امامان که از فرزندان حسین هستند منتقل خواهد شد.»

مراجعه شود به:
((در صلب آدم))
((دوستان حسین محبوب پیامبرند))
((جایگاه امام حسین علیه السلام در قلب پیامبر - ص))

منابع:
بحار الانوار، ج 35، ص 34، حدیث 32- علل الشرایع، ص 80.