امام عسگری علیه السلام از پدران‌شان نقل کرده که پیامبر اکرم فرمود:
آدم و
حوا در
بهشت افتخار می‌کردند که خداوند کسی بهتر و زیباتر از آنها خلق نفرموده است.
خدا به
جبرئیل وحی کرد که «بنده‌ی مرا به بهشت بیاور.»
ناگهان آدم و حوا، بانویی را مشاهده نمودند که بر یکی از فرش‌های بهشتی نشسته، بر سرش تاجی از نور و در دو گوشش، گوشواره‌هایی از نور، و بهشت از نور زیبایی روی وی می‌درخشید.
آدم گفت: «جبرئیل، این بانو کیست که بهشت از زیبایی رویش درخشان شده؟»
جبرئیل پاسخ داد: « او
فاطمه است؛ دختر
محمد صلی الله علیه وآله ، پیامبری از فرزندان تو در آخر زمان.»
آدم پرسید:« این تاج که بر سر اوست چیست؟»
ــ «این شوهر وی
علی بن ابی طالب است.»
ــ« دو گوشواری که در گوش اوست چیست؟»
ــ« دو فرزندش
حسن و
حسین هستند.»
منابع: بحار الانوار، ج 25، ص 5، حدیث 8- المختص، ص 131و 132.
مراجعه شود به:
جایگاه ویژه در آفرینش
