تاریخچه ی:
نور ائمه علیهم السلام در عرش
ابن ابی اوفی از ((رسول خدا)) نقل کرده است که فرمود:
هنگامی که خداوند، ((ابراهیم خلیل)) را خلق کرد، پرده از پیش چشمانش برداشت؛ پس ابراهیم به سوی عرش نظر انداخت و نوری مشاهده کرد.
گفت: «الهی و سیدی، این نور چیست؟»
خداوند فرمود: «ای ابراهیم، این «محمد»، برگزیدهی من است.»
گفت: «کنار او نور دیگری مشاهده میکنم.»
خداوند فرمود: «این ((«علی»)) یاور دین من است.»
گفت: «در کنار آن دو نور نوری می بینم.»
فرمود: «این ((فاطمه)) است، در کنار پدر و شوهر خودش. او دوستانش را از آتش دوزخ دور میسازد.»
گفت: «دو نور دیگر میبینم که درکنار آن سه نورند.»
فرمود: «این دو ح((سن)) و ((حسین)) هستند، در کنار جد و پدر و مادرشان.»
عرض کرد: « 9 نور میبینم که این پنج نور را احاطه کردهاند.»
فرمود: «اینان امامان از فرزندان اّنها هستند.»
سپس خداوند اسامی ائمه را برای ابراهیم بیان فرمود. ابراهیم گفت: «الهی و سیدی، تعدادی نور گرداگرد این انوار میبینم که جز تو کسی نمیتواند شمارش کند.»
«فرمود: ای ابراهیم. اینها شیعیان و دوستان آنها هستند.»
ابراهیم از خدا درخواست کرد او را هم از شیعیان و دوستان آنان قرار دهد. خداوند اجابت فرمود؛ و آیهی « وانٌ من شیعته لابراهیم اذجاء ربه بقلب سلیم» در همین باره نازل شده است.
منابع: بحار الانوار، ج 36، ص 213و 15- روضه، ص 23و 24.
مراجعه شود به:
((جایگاه ویژه در آفرینش))
((مهدی موعود از نسل او))
((بهترین سبط ها))
((مقام و منزلت الهی - پذیرش توبه آدم))
((در صلب آدم))