ابن ابی اوفی از
رسول خدا نقل کرده است که فرمود:
هنگامی که خداوند،
ابراهیم خلیل را خلق کرد، پرده از پیش چشمانش برداشت؛ پس ابراهیم به سوی عرش نظر انداخت و نوری مشاهده کرد.
گفت: «الهی و سیدی، این نور چیست؟»
خداوند فرمود: «ای ابراهیم، این «محمد»، برگزیدهی من است.»
گفت: «کنار او نور دیگری مشاهده میکنم.»
خداوند فرمود: «این
«علی» یاور دین من است.»
گفت: «در کنار آن دو نور نوری می بینم.»
فرمود: «این
فاطمه است، در کنار پدر و شوهر خودش. او دوستانش را از آتش دوزخ دور میسازد.»
گفت: «دو نور دیگر میبینم که درکنار آن سه نورند.»
فرمود: «این دو ح
سن و
حسین هستند، در کنار جد و پدر و مادرشان.»
عرض کرد: « 9 نور میبینم که این پنج نور را احاطه کردهاند.»
فرمود: «اینان امامان از فرزندان اّنها هستند.»
سپس خداوند اسامی ائمه را برای ابراهیم بیان فرمود. ابراهیم گفت: «الهی و سیدی، تعدادی نور گرداگرد این انوار میبینم که جز تو کسی نمیتواند شمارش کند.»
«فرمود: ای ابراهیم. اینها شیعیان و دوستان آنها هستند.»
ابراهیم از خدا درخواست کرد او را هم از شیعیان و دوستان آنان قرار دهد. خداوند اجابت فرمود؛ و آیهی « وانٌ من شیعته لابراهیم اذجاء ربه بقلب سلیم» در همین باره نازل شده است.
منابع: بحار الانوار، ج 36، ص 213و 15- روضه، ص 23و 24.
مراجعه شود به:
جایگاه اهل بیت علیهم السلام پیش از خلقت
مهدی موعود از نسل او
بهترین سبط ها
پذیرش توبه حضرت آدم علیه السلام به واسطه اهل بیت علیهم السلام
در صلب آدم