زینب کبری علیها السلام پس از شهادت امام حسین علیه السلام در سوگ برادر و اهل بیت خود مدام نوحه سرایی می کرد و می گریست و هیچ گاه اشک دیدگانش خشک نشد و از شدت گریستن او کم نگردید. زمانی که به فرزند بردارش - امام زین العابدین علیه السلام - نظر می کرد. حزن و اندوهش زیاد می شد و آن مصائب دلخراش قلب او را جریحه دار و چشم مبارکش را بسیار فرسوده نمود به طوری که بیش از دوسال پس از شهادت امام حسین علیه السلام زندگی نکرد و سرانجام روح پاکش به رفیق اعلاء پیوست.
حیاة الامام الحسین، ج 3، صفحه 428
منابع: قصه کربلا، ص 550.
مراجعه شود به:
عزاداری اهل بیت علیهم السلام در مدینه
توقف یک شبانه روزه و هاتفی برای زینب