تاریخچه ی:
نماز باران
تفاوت با نگارش: 2
| + | در قرآن کریم سوره اعراف آیه 96 چنین آمده است:«__و لو ان اهل القری آمنوا واتقوا لفتحنا علیهم برکات من السماء والارض ولکن کذبوا فاخذناهم بما کانوا یکسبون__» (اگر مردم ایمان بیاورند و تقوای الهی را پیشه سازند، ما برکات خود را از آسمان و زمین بر آنها نازل میکنیم. لکن آنها تکذیب کردند و ما نیز بر آنها سخت گرفتیم.) |
| + | از این آیه و آیات و روایات فراوان دیگر میتوان نتیجه گرفت که گناهان علاوه بر اینکه عذاب الهی را در پی دارند، مانع برکات و رحتمهای الهی هم می شوند؛ یعنی هر چه گناه بیشتر شود، زندگیها سختتر و برکات کمتر میگردد. |
- | ی تعای آن کری ه ارا یه 96 میفرماید: « __و و ن ال القری م وتا لفن یهم برکات ن لما ال کبا اناهم ما نوا یکبن__ »؛ ( ار رد یم یورند و قوا اهی ر ی سازن ا کات ود ا از آسمان و مین بر ها ا میکنیم وک آن تکذیب کرند و ا ه ار نها بر آنها گیم. ) |
+ | ((ت ایممنی ی لیه اللام|امیرامؤمنین لیه السلام)) مفرمود:«وتی ندگا کارهای شت انجام د و ست ب گاه نن یوه کم میشود و برکات یا ازل نمیون ا ای که ا ا اه طا بردند و وب کنند.» />خداوند ر سر نو آیه 10 میفی:«نوح عرض کرد داوندا ن به این مرم گ از گنان و وبه کنید ... ا آسمان بر ما ببار.» (ارا ه زمانی مربوط یشود ک قوم ن دعوت او را نپذیرفند و بر گاها و ارار وزیدد، ه مدت 40 سال بر آنها نارید.) |
- | این آیه و آیات و روایات فراا یگر، می وا تیجه گ ک گاا لاه بر ینکه عذا الهی را در ی دارد، مان برکات تمهای الهی هم می وند به این معنا که ه چه گناه بیشتر شود زندگیها سخت ر برکات کتر یگردد، ذا ((حضرت امیراؤمنی علی عی لسلام|امیرالمؤمنین علیه لسلام)) میفمی: « قتی بندگان کارهای شت انجام دهن و ست به گناه زنند، میوه کم میشود، برکات حبس میگد و خزائن خرات فل میشود تا از راه خطا برگردند و توبه کد.» |
+ | ((رت اا ممد ار عیه ا|اا ار لیه اللام)) یفرود:«مقدا بارا همه سال ه به یک ندزه است یک تی می عصیت کد ارانی که ای زینهای نه باد، بر بیانها دریاها و کوه ا یبارد.» |
- | خدوند در سور نو یه 10 می فرماید: « حضرت نو ض اشت اوندا! من به این مد گفم ناان خود توبه ید. . . تا سان ب ببارد.» یا گفته ه وقتی وم نوح دعت ر نو را نپیرفن و به نهن ود اصرار ورزین، ب 40 ال بر آنها اران نبای. |
+ | د حدیث یری رسو ا فرمود:«ن کات، مو نیامدن باران می ود؛ اگ رحمت داند به اایان نبو گز باران نمی آمد.» مصی تیر راوانی در عد ر اران ار و بر ع قوا و پرهیک نول برکا ا. |
- | ابه ر ی ا وایا ده که ((رت اما م بار ه لام|امام باق لیه ا)) فرمو: « در باران در ه س ه به یک نده ا، یکن وی وی عصی کند باانی ک ای ر مینی ها با، بر بیاانه و راها و کها میبرد. |
+ | چگونگی خوادن نماز بران به ور له این ات که ی باید به ((مکه|مکه)) و به کنار ((خانه خدا)) رفت، یا ر رهای دیگر، به بیابان رفت و نماز باران را که شبیه ((نم عید قربان)) و ((عید فطر)) است با زاری و خشوع و چشم گریا قل موجّه به جا آرد. گاه ((کر تکبیر)) ((هلیل)) را صد بار همراه با امام جماعت با دای لند به زبا د از خدای رئوف و رحیم خوست تا از گاان د گذرد و باران رحمت خود را ر ریزد. بهتر اس ردم سه وز شنبه و یکنبه و دونه را و بگیرند و دنبه با زبا روز ب صرا برند و نما بخوانند. در طل اری سلام، رسول دا و ((امیرالمومنی لی یه السلام)) و الب ((امه هار علهم السلام)) بارها نماز باان را که ه «صلوه ستسقاء» معروف است خواندهاند و به برکت ب پاک آنها، باران رحمت خداوندی ب مردم نازل شده است. |
- | و در حدیث دیگری رسول خدا فرمود: « ندادن زکات، موجب نیامدن باران میشود و اگر رحمت خداوند به چهارپایان نبود، هرگز باران نمی آمد.» از مجموعه احادیث و روایاتی که در این زمینه نقل شده، بدست میآید که معصیت تأثیر فراوانی در منع باران دارد و بر عکس تقوا و پرهیزکاری موجب نزول برکات است و اما کیفیت نماز باران مفصّلا در کتب مربوطه ثبت است که اجمالاً باید در غیر شهر ((مکه|مکه)) که به خانه خدا میروند، در شهرهای دیگری به بیابان رفت و نماز باران را که شبیه ((نماز عید قربان)) و ((عید فطر)) است با تذلّل و خشوع و چشم گریان و قلب متوجّه ادا نمود و ((ذکر تکبیر)) و ((تهلیل)) را صد بار همراه با امام جماعت با صدای بلند و تضرّع به زبان آورد و از خدای رئوف و رحیم بخواهند تا از گناهانشان در گذرد و باران رحمت را بر آنها فرو ریزد و بهتر است مردم سه روز شنبه و یکشنبه و دوشنبه را روزه بگیرند و دوشنبه با زبان روزه به صحرا بروند و نماز بخوانند. در طول تاریخ اسلام بارها رسول خدا و امیرالمومنین و غالب ((ائمه اطهار علیهم السلام)) نماز باران که به « صلوه استسقاء » معروف است، خوانده اند و به برکت قلب پاک آنها، باران رحمت خداوندی بر مردم نازل شده است.
منابع: بحار الانوار، ج 91، ص 289 تا 340. |
+ | منابع: بحار الانوار، ج 91، ص 289 تا 340. |