تاریخچه ی:
نظام اجتماعی هخامنشی
نظام اجتماعی هخامنشیان
!اوضاع اجتماعی :
پایه و اساس زندگانی اجتماعی آن روز ، کشاورزی بود . دراین دوره مأموران دولتی مخصوصی وجود داشت که ناظر در امور کشاورزی و ((متصدی)) وصول مالیاتها بودند .
__حمایت ویژه هخامنشیان از گسترش کشاورزی__
((هخامنشیان |پادشاهان هخامنشی)) به کسانی که زمینهای بایر را تبدیل را اراضی زراعتــی یا پرداخت می کردند و به احداث ((قنات |قنوات)) می پرداختنــد ، پاداش خوبـی مـی دادند .
__دامداری و صنایع دستی __
دامداری رواج فراوان داشت و اسبهای نسا که در ((سرزمن ماد |ماد ))پرورش می یافتند ، شهرت بسزایی داشتند . هر ایالت و شهری به صنعت دستی خود مشهور بود .
__بازرگانی و امور مالی__
در بابل و بین النهرین بازرگانی رواج فراوان داشت . بانکهایی که برای توسعة تجارت و کشاورزی به مردم وام می دادند ، تشکیل شده بود که معروفترین آنها دو بانک برادران اگیبی و پسران موراشو در بابل بوده است .<br>
امیــران و بزرگان و دستگاههای اداری و مذهبی ، کارگرانی داشتند که آنان را « مانیا » می خواندند . بر اینان که بردگانی بیش نبودند داغ می نهادند و در امور ساختمانی و کشاورزی و صنعت از وجودشان استفاده می کردند . اینان از اسیران جنگی بشمار می رفتند و آنان را غالباً در روستاها ساکن می دادند .
__وضعیت اراضی__
قسمت اصلی اراضی کشور باستثنای املاک برده نشین ، به وسیله کشاورزان اداره می شدند . این کشاورزان حق نداشتند آن اراضی را ترک کنند و با همان زمینها به مالک دیگر منتقل می گشتند .
قسمتی از اراضی کشور به معابد اختصاص داشت . در این نقاط کانونهای انبوه بردگان بوجود آمده بود .
! طبقات
در روزگار هخامنشی مردم ایران بر پنج طبقه به شرح زیر تقسیم می شدند : <br>
*1 - بزرگان .
* 2 -(( مغان)) .
* 3 - کشاورزان .
* 4 - بازرگانان و پیشه وران .
* 5 - بردگان .
از طبقة بزرگان هفت خانوادة پارسی در درجة اول بودند و((مناصب)) لشکری و کشوری در دست آنان بود . مغان یا روحانیان از طوایف ششگانة ((ماد)) بودند که در دورة هخامنشی نیز اهمیت و اعتباری داشتند و اجرا کنندة مراسم مذهبی بشمار می رفتند.
__ نظام مالی درخشان داریوش __
هرودت می نویسد که داریوش مالیات ایران را به نقدی و جنسی تعیین کرد و ایران را به بیست منطقة مالیاتی تقسیم نمود و همراه با هر((ساتراپ))( یا همان استاندار ) یک نفر امین در امور مالی نیز روان داشت .
تمام مالیاتها در خزانة شاهی نگاهداری می شد . طلا و نقره را آب کرده در کوزه های سفالین می ریختند و هر وقت پولی لازم می شد شاه حکم می کرد که قسمتی از شمشها را ببرند و مورد استفاده قرار دهند .
__((هخامنشیان |صفحه اصلی هخامنشیان ))__