هنگام ظهور حضرت مهدی علیه السلام دو ندا شنیده می‌شود که درباره زمان آنها در احادیث پیشوایان معصوم علیه السلام اختلاف است.
بنا بر برخی از احادیث، ندای آسمانی در آغاز شب و ندای شیطانی در پایان شب دوم شنیده می‌شود اما بنا بر برخی دیگر، ندای آسمانی در ابتدای روز و ندای شیطانی در پایان روز خواهد بود.
باز در حدیثی دیگر آمده است ندای شیطانی یک روز پس از ندای آسمانی به گوش خواهد رسید.

هشام بن سالم می گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: « جریری برادر اسحاق به ما می گوید: شما می گویید که { پیش از ظهور } دو ندا هست. پس کدامیک از آنها راستگو و کدامیک دروغگوست؟ »
امام علیه السلام می فرماید: به او بگویید: همان کسی که آن را به ما خبر داد و تو منکر وقوع آن هستی، همان کس راستگوست.

یعنی کسی که اکنون حوادث آینده را پیشگویی می کند و آنها را به ما خبر می دهد، پس از وقوع آن حوادث، راستگویی او معلوم می گردد و همین شخص ویژگیهای آن دو ندا را به ما گفته است.

یکی از نشانه های حتمی ظهور حضرت مهدی علیه السلام ندای آسمانی است؛ در احادیث بسیاری به این نشانه و یا حتمی بودن آن اشاره شده است.
امام صادق علیه السلام: (پنج نشانه پیش از ظهور قائم علیه السلام است: صیحه، سفیانی، فرو رفتن ، کشته شدن نفس زکیه و یمانی)

عمر بن حنظله پرسید: (فدایت گردم! اگر از اهل بیت تو پیش از این نشانه ها کسی قیام نکرد، آیا با او قیام کنم! امام فرمود: (نه)

ابوبصیر از امام صادق علیه السلام روایت می کند که فرمود: « به اسم قائم علیه السلام ندا داده می شود که ای فلان بن فلان! قیام کن !»
مفضل بن عمر از امام صادق: « هنگامی که به حضرت مهدی علیه السلام اجازه ظهور داده می شود، خداوند او را با نام عبرانی اش می خواند.» بحار الانوار 52 / 368 حدیث 153
ابوبصیر از امام صادق علیه السلام روایت کرده که فرمود: قائم علیه السلام با شنیدن صیحه آسمانی خروج می کند.

مفضل بن عمر از امام صادق علیه السلام روایت می کند که فرمود: همانا از میان ما امام غائب و پوشیده است، آنگاه که خداوند بخواهد امر او را ظاهر گرداند در قلب او نکته ای ایجاد می کند پس ظهور می کند و به امر خدا قیام می نماید.

سیف بن عمیرة می‌گوید:
نزد منصور دوانیقی بودم که بدون مقدمه گفت:« ای سیف! از آن منادی که نام مردی از فرزندان ابو طالب را از آسمان ندا می‌دهد، گریزی نیست!»
گفتم:« آیا کسی از مردم آن را برایتان روایت کرده؟»
منصور گفت:« سوگند به کسی که جانم در اختیار اوست، با گوش‌های خود شنیدم که محمد بن علی باقر می‌گفت:«از منادی که نام مردی را از آسمان ندا می‌دهد چاره‌ای نیست!»
گفتم:« ای امیر! ما چنین حدیثی نشنیده‌ایم!»
منصور گفت:« ای سیف! در آن زمان ما نخستین پاسخ‌دهندگان به او هستیم چرا که او یکی از عمو زادگان ماست.»
گفتم:« کدام‌شان؟»
منصور گفت:« مردی از فرزندان فاطمه .»
آن گاه افزود:« ای سیف! اگر من از محمد بن علی باقر نشنیده بودم و همه مردم به من می‌گفتند آن را نمی‌پذیرفتم ولی او محمد بن علی است.»


هنگام ظهور حضرت مهدی علیه السلام ندایی از آسمان، طلوع خورشید عدالت را به جهانیان بشارت می‌دهد. بر اساس احادیث پیشوایان معصوم علیهم السلام این ندا در شب بیست و سوم ماه رمضان در شب جمعه شنیده می‌شود.
از جمله، امام صادق علیه السلام فرموده است:« قائم علیه السلام ظهور نمی‌کند تا این که در شب جمعه بیست و سوم ماه رمضان از آسمان ندا داده شود.»

مقارن با ظهور حضرت مهدی علیه السلام ندایی از آسمان نوید پیروزی حق بر باطل را سر می دهد. این ندا به گونه ای است که در شرق و غرب جهان آن را می شنوند و هر انسان خوابی را بیدار می کند و به صحن خانه می کشاند و هر بیداری را گرفتار ترس و وحشت می نماید.
هیچ ایستاده ای نیست مگر این که با شنیدن ندای آسمانی بنشیند و هیچ نشسته ای نیست جز آن که از ترس بر روی پا بایستد.

ندای آسمانی دختران را از سراپرده خارج می کند، دختران در سراپرده ندای آسمانی را می شنوند و پدر و برادرشان را به قیام تشویق می کنند.


عبدالرحمن مسلمه به امام صادق علیه السلام عرض کرد: « اهل سنت این سخن ما شیعیان را که می‌گوییم پیش از ظهور دو ندا در آسمان شنیده می‌شود، تکذیب می‌کنند و می‌گویند: چگونه ندای حق را از باطل باز می‌شناسید؟»
امام علیه السلام فرمود:« شما چه پاسخی به آنها می‌دهید؟»
عبدالرحمن گفت:« ما پاسخی نداریم!»
امام علیه السلام فرمود:« به آن ها بگویید هر کس قبل از صیحه به آن ایمان داشته باشد، هنگام وقوع آن را تصدیق خواهد کرد! خداوند عزوجل می‌فرماید:« افمن یهدی الی الحق احقّ ان یتبّع امّن لا یهدیّ الا ان یهدی فما لکم کیف تحمکون »؛ یونس، آیه‌ی 35، ( آیا کسی که به سوی حق هدایت می‌کند برای پیروی شایسته‌تر است، یا آن کس که خود هدایت نمی‌شود مگر هدایتش کنند؟ شما را چه می‌شود، چگونه داوری می‌کنید؟!»

همزمان با ظهور حضرت مهدی علیه السلام، ندایی آسمانی، به شیعیان امیرالمومنین علی علیه السلام نوید رستگاری می‌دهد.
امام صادق علیه السلام در این باره فرمود:« منادی ندا می‌دهد که علی علیه السلام و شیعیانش رستگارند.»
و در روایت دیگری فرمود:« منادی ندا می‌دهد: بدانید که حق با علی بن ابی طالب علیه السلام و شیعیان اوست.»

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم فرمود:« هنگام ظهور قائم علیه السلام منادی از آسمان ندا می‌دهد: ای مردم! زمان جباران به سر آمد و بهترین پیرو محمد صلی الله علیه و آله وسلم عهده‌دار حکومت شد. پس راهی مکه شوید.»


در احادیث بسیاری آمده است که ندای آسمانی از آسمان به گوش می‌رسد و ندای ابلیس از زمین. از این مطلب شاید بتوان چنین نتیجه گرفت که ندای آسمانی به وسیله‌ی ابزارهای عادی بشری نیست، بلکه معجزه است و نیرویی مافوق نیروی بشری آن را ایجاد می‌کند؛ ولی ندای شیطانی با همین وسایل عادی و زمینی پخش می‌شود که با دست بشر ساخته شده است؛ و این خود یکی از راه های شناخت ندای حق از ندای باطل است.

امام باقر علیه السلام درباره نشانه ندای آسمانی فرمود:« ندای آسمانی در شب جمعه، بیست و سوم ماه رمضان به گوش خواهد رسید. پس در آن شک نکنید و از آن پیروی کنید. در پایان روز ابلیس ملعون ندا می‌دهد که عثمان مظلوم کشته شد تا مردم را به شک اندازد و آنان را گرفتار فتنه و آشوب کند. پس چه بسیار انسان‌های شکاک که به آتش می‌افتند. وقتی ندای آسمانی را در ماه رمضان شنیدید شک نکنید که صدای جبرئیل است و نشانه‌اش این است که نام قائم علیه السلام و پدرش را ندا می‌دهد، به طوری که دختران در سراپرده‌ها هم آن را می‌شنوند و پدر و برادرانشان را به قیام تشویق می‌کنند.»


پیش از ظهور حضرت مهدی علیه السلام از آسمان ندایی بلند می‌شود که تمام اهل زمین آن را می‌شنوند. در احادیث پیشوایان معصوم علیهم السلام در این باره جزئیات زیادی آمده است:
امام صادق علیه السلام در پاسخ این سئوال زراره که « آیا این ندا حق است؟ » فرمود:« به خدا سوگند آری. ندایی همگانی است و هر قومی به زبان خود آن را می‌شنوند.»
و در روایت دیگر فرمود:« منادی در اول روز از آسمان ندا می‌دهد:« آگاه باشید! همانا حقّ با علی علیه السلام و شیعیان اوست.»
و این ندا به گونه‌ای است که هر قومی به زبان خود آن را می‌شنود.
آن‌گاه ابلیس در پایان روز از زمین ندا می‌دهد:« آگاه باشید که حق در عثمان و پیروان اوست.» در این هنگام سست دلان شکّ می‌کنند.»

هنگام ظهور حضرت مهدی علیه السلام ندایی آسمانی به جهانیان آمدن آن حضرت را مژده می دهد، آن ندا به گونه ای است که همه جهانیان آن را می شنوند، پیشوایان معصوم علیه السلام در این باره فرموده اند:

امام صادق علیه السلام: « هیچ موجودی که خداوند در آن روح دمیده است باقی نمی ماند مگر این که ندای آسمانی را می شنود.»
بحار الانوار 52 / 119 حدیث 48

امام باقر علیه السلام: « در مغرب و مشرق جهان آن صدا را می شنوند.»


امام رضا علیه السلام: « ندای آسمانی همان گونه که از نزدیک شنیده می شود، از دور نیز شنیده می شود.»

امام باقر علیه السلام: « در مکه منادی از آسمان نام و کارش را ندا می دهد، به طوری که تمام اهل زمین می شنوند که نامش نام پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم است.»

امام صادق علیه السلام: « منادی از آسمان نام قائم علیه السلام را ندا می دهد، پس ما بین مشرق و مغرب آن را می شنوند.»

عبدالله بن سنان می گوید: در حضور امام صادق علیه السلام بودم که مردی از اهل همدان به امام علیه السلام عرض کرد: (عامّه به ما عیب می گیرند و می گویند شما معتقدید که منادی از آسمان نام صاحب الامر علیه السلام را ندا می دهد.)

امام علیه السلام که تکیه داده بود، از این سخن به خشم آمد و نشست، آن گاه فرمود: از من روایت نکنید، بلکه از پدرم روایت کنید و در این کار گناهی بر شما نیست، شهادت می دهم که از پدرم شنیدم که می فرمود: به خدا سوگند این مطلب (ندای آسمانی) در کتاب خدا آشکار و روشن است، آن جا که می فرماید: ( ان نشأ تنزل علیهم من السماء آیه فظّلت اعناقهم لها خاضعین ) (شعراء: 4 ).
اگر بخواهیم از آسمان برایشان نشانه ای می فرستیم تا گردن های ایشان در مقابل آن خاضع و فرو افتد.

یکی از نشانه‌های ظهور حضرت مهدی علیه السلام شنیده شدن ندایی از سوی دمشق است. در احادیث بسیاری به این رخداد اشاره شده است:
امام باقر علیه السلام فرمود:« صدایی از ناحیه دمشق، مژده فتح و پیروزی می‌دهد.»
و در روایت دیگری فرمود: « منتظر صدا باشید که ناگهان از سوی دمشق به طرف شما می‌آید و در آن برای شما فرج بزرگی است.»
از عمار یاسر نیز نقل شده که فرمود:« منادی از کنار دیوار شهر دمشق ندا می‌دهد: وای بر اهل زمین از شری که نزدیک است!»

امام صادق علیه السلام از پدرانش از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روایت می کند که به علی علیه السلام فرمود: یا علی! قائم ما علیه السلام شمشیری دارد که در غلاف است؛ پس آن گاه که زمان ظهور فرا رسد آن شمشیر به حضرت مهدی علیه السلام ندا می دهد که: « ای ولی الله، به پا خیز و دشمنان خدا را بکش !»

در حدیث دیگری از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آمده است: « آن شمشیر به حضرت مهدی علیه السلام ندا می دهد: ای ولی خدا! برای تو جایز نیست که در برابر دشمنان خدا بنشینی و سکوت نمایی.»

منابع :
بحار الانوار 52 / 311 حدیث 4
بحارالانوار 52 / 304 حدیث 72 ------- الکفایه
منابع:
بحارالانوار 52/237حدیث 105 - ص 212 - حدیث 62 - ص 269 حدیث 159
بحارالانوار 52/298حدیث 58
بحارالانوار 52/208حدیث 45
منابع:
بحار الانوار 52 / 292 حدیث 40
بحار الانوار 52 / 290 حدیث 32 - ص 322 حدیث 29
منابع:
بحار الانوار 52 / 244 حدیث 120 ------- غیبه النعمانی - ص 205 حدیث 35
منابع:
بحار الانوار 52 / 230 حدیث 96
منابع:

بحار الانوار 52 / 305 حدیث 75 - ص 289 حدیث 27 - ص 290 حدیث 31 - ص 294 حدیث 45 ص 204 حدیث 31 - ص 206 حدیث 39.
منابع :

بحار الانوار 52 / 304 حدیث73 --------- الاختصاص
منابع:
بحار الانوار 52 / 294 حدیث 46، بحار الانوار 52 / 292. حدیث 40.
بحار الانوار 52 / 294 حدیث 46

منابع :
بحار الانوار 52 / 230 حدیث 96 - ص 233 - ص 119 حدیث 48 - ص 285 حدیث 15 -ص 230 / حدیث 96 - ص 234 حدیث 100- ص 290 حدیث 32
بحار الانوار 52 / 119 حدیث 48 ص 204 حدیث 33 - ص 233 - ص 285 حدیث 14 ص 230 حدیث 96 - ص 234 حدیث 100
منابع :

بحار الانوار 52 / 288 حدیث 25 --------- غیبه الشیخ
منابع:
بحار الانوار 52 /246 حدیث 126 --------- غیبه النعمانی
بحار الانوار 52 /119 حدیث 48
بحار الانوار 52 / 284 حدیث 11
منابع:
بحار الانوار 52 / 304 حدیث 74 (کافی) جلد 51 / 38 حدیث 14 بحار الانوار 52 / 298. حدیث 57. ص 212. حدیث 62. ص 269. حدیث 189. ص 203. حدیث 29.
ص 204. حدیث 34. ص 209. حدیث 49. ص 119. حدیث 48. ص 298. حدیث 57.
ص 285. حدیث 14. ص 229. حدیث 95. ص 247 / 127. ص 270 / 161. ص 185 / 9 ص 104 / 9. ص237. حدیث 105. ص 235. حدیث 103 و 102.
ص 192. حدیث 24. ص 205. حدیث 35. ص 288. حدیث 25. ص 300. حدیث 65 ص 322. حدیث 30. ص 223. حدیث 87. ص 234. ص 289. حدیث 27. ص 294. حدیث 44.
ص 305. حدیث 75. ص 233. حدیث 98
منابع:
بحار الانوار 52 /295 حدیث 48
بحار الانوار 52 / 223 حدیث 87
بحار الانوار 52 / 322 حدیث 30 - بحار الانوار 52 / 289 حدیث 28
بحار الانوار 52 / 230 حدیث 16 ص 285 حدیث 15
منابع:
بحارالانوار 52 / 292 حدیث 40
بحارالانوار 52 / 295 حدیث 49 -
بحارالانوار 52 / 206 حدیث 40 - ص 230 حدیث 96 -
بحارالانوار 52 / 305 حدیث 75 - ص 289 حدیث 27 ص 290 حدیث 31 -
بحارالانوار 52 / 205 حدیث 35