تاریخچه ی:
نتیجه خوبی کردن دربرابر بدی
دستور دین اسلام نه تنها اینست که در برابر خوبی کردن دیگران باید احسان نمود و لذا در ((قرائت قرآن و تدبر در آن|قرآن)) است که« هل جزاء الاحسان الا الاحسان »
- آیا پاداش نیکی کردن جز نیکی نمودن است ؟
- و در روایت است که« من لم یشکر النعم من المخلوقین لم یشکر الخالق» هر کس شکر الله انعام خلایق نکند ((شکر الله)) احسان خالق را نیز بجای نمی آورد، بلکه دستور اسلام اینست که در برابر بدی ها خوبی کنیم، قرآن میگوید: « ادفع بالتی هی احسن فاذاالذی بینک و بینه عداوه کانه ولی حمیم.»
بلکه میگوید: « ادفع بالتی هی احسن السیئه»
- با کار بهتر بدی را دفع کن، دراین هنگام می بینی که همان کس که میان تو و او دشمنی بود گویا دوست صمیمی تو است.
- نکته این آیه اینست که خداوند میفرماید احسان بدی را از جامعه دفع میکند و قهرا بدان نیز به نیکان تبدیل میشوند نمونه های بسیاری از این عملکرد موفق در تربیت انسانها در زندگی انبیاء و اوصیاء و اولیاء به چشم میخورد.
البته دشمن معاند که حق را با تمام وجود می فهمد و انکارمی کند حکم دیگری دارد و درباره او در روایات گفته اند: « ردوالحجر من صحث جاء»
- سنگ را به همانجا که از آن طرف پرتاب شده پرتاب کن.
منابع: قرآن مجید سوره مومنون آیه 96 و سوره فصلت آیه 34.