نخستین مسلمانانی که در اثر فشار مشرکان قریش در پی اجازه هجرت توسط رسول خدا صلی الله وآله راهی مدینه شدند عبارتند از:
1)
ابو سلمه عبدالله بن عبدالاسد بن هلال (پسر عمه رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم) او همراه همسرش
«ام سلمه» و فرزندش (سلمه) پنهانی از مکه عازم مدینه بود که در راه خویشاوندان ام سلمه راه را بر او گرفتند وهمسر او را از او جدا کردند مردان
بنی عبدالاسد (خویشاوندان ابو سلمه) نیز که فرزند او را از خود می دانستند او را نیز از پدر جدا کردند و به مکه باز گرداندند ابو سلمه به تنهائی به مکه هجرت کرد و پس از یک سال همسر وفرزندش با راهنمائی
عثمان بن طلحه به مکه هجرت نمودند.
2)
عامر بن ربیعه باهمسرش
لیلی دختر ابو حثمه
3)
عبدالله بن جحش با خانواده و برادرش
ابو احمد عبد بن جحش (وی مردی نابینا وشاعر بود )
4)
عبدالله بن محصن و برادرش
عکاشه بن محصن
5)
شجاع بن وهب و برادرش
عقبه بن وهب
6)
اربذ بن حمیر
7)
منقذ بن نباته
8)
سعید بن رقیش و برادرش
یزید بن رقیش
9)
محرز بن نضله
10) تمامی مردان وزنان قبیله
بنی غنم از این پس مسلمانان مکه گروه گروه به مدینه هجرت کردند (که ترتیب هجرت آنان چندان دقیق در تاریخ نیست).
اینان در منازل مردم مدینه «
انصار» در بین قبایل وطوایف گونا گون آن ها ساکن شدند.
مراجعه شود به:
منازل مهاجران در مدینه
