دحیة کلبی نماینده پیامبر به سوی قیصر روم بود. دحیه سفرهای متعددی به شام داشت، با نقاط مختلف آن کاملا آشنا بود و چهره‌ای گیرا، صورتی زیبا، و سیرتی نیکو داشت.
ملاقات سفیر پیامبر با قیصر در شهر حمص انجام گرفت. وقتی خواست به حضور قیصر برود، کارپردازان قیصر به او گفتند:«باید در برابر قیصر سر به سجده بگذاری، در غیر این صورت به تو اعتنایی نمی‌کند و نامه‌ات را نخواهد گرفت.»
دحیه گفت:«من از طرف صاحب رسالت، محمد، مأمورم به قیصر ابلاغ کنم که بشرپرستی باید از میان برود و جز خدای یگانه کسی را پرستش نباید کرد.»
دحیه وقتی به حضور قیصر رفت، بی‌آنکه سجده کند، نامه را روی میز مخصوص قیصر گذاشت.
قیصر نامه را گشود و دید نامه با بسم الله شروع شده است. توجهش جلب شد و گفت:«من جز از سلیمان پیامبر، چنین نامه ای از کسی ندیده ام.»
مترجم عربی قیصر، نامه پیامبر را برای او خواند. مضمون نامه چنین بود:
«بسم الله الرحمن الرحیم
این نامه ای است از محمد، فرزند عبدالله، به هرقل ، بزرگ روم .
درود بر پیروان هدایت. من تو را به آئین اسلام دعوت می کنم، اسلام بیاور تا در امان باشی. خداوند به تو دو پاداش می دهد. (پاداش اسلام خود و اسلام آنانی که به واسطه تو اسلام می آورند.) اگر از آیین اسلام روی گردانی، گناه دیگر مردم نیز بر تو است. ای اهل کتاب ، ما شما را به یک اصل مشترک دعوت می کنیم و آن این است که غیر از خدا را نپرستیم و کسی را شریک او قرار ندهیم و هیچ یک از ما دیگری را به خدایی نگیرد. هرگاه آنان از آیین حق روی گرداندند، بگویید گواه باشید که ما مسلمانیم و پیرو آیین اسلام.
محمد، رسول الله.»

قیصر پس از شنیدن نامه پیامبر، احتمال داد نویسنده نامه همان محمد موعود در انجیل و تورات باشد. به همین جهت با سران قریش مذاکره کرد و اطلاعاتی را درباره پیامبر از ابوسفیان کسب کرد.
آن‌گاه گفت:«من اطلاع داشتم که چنین پیامبری ظهور خواهد کرد ولی نمی دانستم از قوم قریش خواهد بود. حاضرم در برابر او خضوع کنم و به عنوان احترام، پاهای او را شستشو دهم. به زودی قدرت و شوکت او سرزمین روم را فرا خواهد گرفت.»
برادر زاده قیصر به او اعتراض کرد و گفت:«محمّد در نامه‌اش اسم خود را بر تو مقدم داشته است.»
قیصر گفت:«کسی که ناموس اکبر (فرشته وحی) بر او نازل می شود شایسته است که نامش بر نام من مقدم باشد.» آنگاه دحیه را فراخواند و او را احترام کرد و پاسخ نامه پیامبر را همراه هدیه‌ای به او داد تا به پیامبر برساند.

مراجعه شود به:
پیامبر اکرم و ارسال سفیر به سرزمین های مجاور

نماینده پیامبر به سوی قیصر پادشاه روم دحیة کلبی بود، دحیه سفرهای متعددی به شام داشت و با نقاط مختلف آن کاملا آشنا بود، دحیه دارای قیافه گیرا، صورتی زیبا، و سیرتی نیکو بود.

ملاقات سفیر پیامبر با قیصر در شهر حمص بود، او وقتی خواست به حضور قیصر برود کارپردازان سلطان به او گفتند: باید در برابر قیصر سر به سجده بگذاری در غیر این صورت به تو اعتنایی نکرده و نامه را نخواهد گرفت.

دحیه گفت: من از طرف صاحب رسالت محمد مأمورم به قیصر ابلاغ کنم که بشر پرستی باید از میان برود و جز خدای یگانه کسی پرستش نشود بهر حال نامه را دحیه روی میز مخصوص قیصر گذاشت.

قیصر نامه را که گشود دید نامه با بسم الله شروع شده است توجهش جلب شده و گفت، من از غیر سلیمان پیامبر تاکنون چنین نامه ای ندیده ام. مترجم ویژه عربی قیصر نامه پیامبر را خواند و اینگونه ترجمه کرد :

بسم الله الرحمن الرحیم

نامه ای است از محمد فرزند عبدالله به هرقل ، بزرگ روم

درود بر پیروان هدایت، من ترا به آئین اسلام دعوت می کنم، اسلام آور تا در امان باشی و خداوند به تو دو پاداش می دهد (پاداش اسلام خود و اسلام آنانی که بواسطه تو اسلام می آورند ).

اگر از آیین اسلام روی گردانی گناه دیگر مردم (کارمندان و کشاورزان و توده مردم) نیز بر تو است؛ ای اهل کتاب ما شما را به یک اصل مشترک دعوت می کنیم و آن این که غیراز خدا را نپرستیم و کسی را شریک او قرار ندهیم و هیچ یک از ما دیگری را به خدایی نگیرد هرگاه آنان از آیین حق روی گرداندند بگوئید گواه باشید که ما مسلمانیم و پیرو آیین اسلام

محمد رسول الله.

قیصر پس از شنیدن نامه پیامبر خدا، احتمال داد که نویسنده نامه همان محمد موعود در انجیل و تورات باشد بهمین جهت با سران قریش مذاکره کرد و اطلاعاتی را درباره پیامبر از ابوسفیان کسب کرد.

آنگاه قیصر اظهار داشت : من اطلاع داشتم که چنین پیامبری ظهور خواهد کرد ولی نمی دانستم از قوم قریش خواهد بود من حاضرم در برابر او خضوع کنم و به عنوان احترام پاهای او را شستشو دهم و در همین نزدیکی ها قدرت و شوکت او سرزمین روم را خواهد گرفت.

قیصر در پاسخ به اعتراض برادر زاده اش که گفت: محمّد در نامه اش اسم خود را بر تو مقدم داشته است گفت: کسی که ناموس اکبر (فرشته وحی) بر او نازل می شود شایسته است که نامش برنام من مقدم باشد آنگاه قیصر دحیة را خواست و او را احترام کرد و پاسخ نامه پیامبر را نوشت و هدیه ای نیز به وسیله دحیه برای حضرت فرستاد.

مراجعه شود به:

سفیران پیامبر صلی الله علیه و آله به سرزمین های مجاور