: نامه های کوفیان به امام حسین علیه السلام

مردم ((کوفه)) پس از اطلاع از ((مرگ معاویه)) و عدم بیعت ((حضرت امام حسین علیه السلام|امام حسین علیه السلام)) با ((یزید بن معاویه|یزید)) و رفتنش به ((مکه))، نامه‌ها و نماینده‌هایی جهت یاری و دعوت از امام علیه السلام به مکه گسیل داشتند که مضمون آنها به این شرح است:

« بسم الله الرحمن الرحیم

درود بر تو! خدایی را که هیچ کس جز او شایسته پرستش نیست، برای وجود تو سپاس می‌گوییم. خدایی را که دشمن ستمکار و سرکش شما را درهم شکست و نابود کرد، می‌ستاییم. دشمنی که بر این امت یورش برده، خلافت بر آنان را به زور ربوده، اموال آنان را گرفته و بدون رضایت آنان، خود را فرمانروای آنان کرده بود. او نیکان و بزرگان را کناری نهاده و بدکاران و اشرار را بر جای آنها نشانده و اموال خدا را به دست گردنکشان و ثروتمندان داده بود. لعنت و نابودی بر او باد، همچنان‌که ((قوم ثمود)) لعنت و نابود شدند.

به‌راستی که ما پیشوایی نداریم. پس به سوی ما بشتاب! امید است که خداوند به وسیله تو ما را گرد حق جمع کند. ((نعمان بن بشیر))، فرماندار یزید و نماینده بنی امیه، در قصر فرمانداری است ولی ما در روزهای جمعه و عید با او نماز نمی‌خوانیم. اگر بدانیم که به سوی ما حرکت کرده‌ای، او را از شهر کوفه بیرون خواهیم کرد و اگر خدا بخواهد به شام خواهیم فرستاد.»

این نامه را ((عبدالله بن مسمع همدانی)) (1) و ((عبدالله بن وال)) (2) در روز دهم ((ماه رمضان)) در مکه به دست امام رساندند.

« بسم الله الرحمن الرحیم

این نامه‌ای است به حسین بن علی علیه السلام از طرف شیعیان مؤمن و مسلمان او: پس از حمد و ثنای پروردگار، به سرعت به نزد ما بشتاب؛ زیرا مردم چشم به راه تو هستند و اندیشه‌ای جز تو ندارند. پس بشتاب، بشتاب، بشتاب، والسلام.»

آن گاه ((شبت بن ربعی)) و ((حجار بن ابجر)) و ((یزید بن رویم)) و ((عروة بن قیس)) و ((عمرو بن حجاج زیبدی)) و ((محمد بن عمرو تیمی)) نامه‌ی دیگری به این مضمون برای امام نوشتند:

« پس از حمد و ثنای پروردگار؛ همانا باغ‌ها سرسبز شده و میوه‌ها رسیده است. پس هرگاه می‌خواهی به سوی لشگر فراوان و مجهزی که برای یاریت آمده است، بشتاب!»

نامه‌رسان‌ها و فرستادگان یکی پس از دیگری نزد امام حسین علیه السلام می‌رفتند و امام از آنها از حال مردم کوفه می‌پرسید. سرانجام امام ((پاسخ امام حسین علیه السلام به نامه های کوفیان|نامه‌ای)) به کوفیان نوشت و به دست هانی بن هانی و سعید بن عبدالله که آخرین فرستاده مردم کوفه بودند، داد تا به کوفه ببرند.

1 ـ« عبدالله بن مسمع همدانی سبعی » از مبارزان بنام ((نهضت توابین)) بوده است.

2 ـ« عبدالله بن وال » از اشراف کوفه و از جمله فقها و عباد بوده است. او نیز از توابین است که در « عین الورد » با سلیمان بن صرد به شهادت رسید.

منابع:

*ارشاد مفید، ج 2، ص 34

*بحارالانوار، ج 44، ص 333

*نفس المهموم، ص 569

*ابصار العین

!مراجعه شود به:

*((مردم کوفه و مرگ معاویه))