تاریخچه ی:
میمونه
میمونه، ((ام المؤمنین|امّ المومنین)) از همسران پیامبر گرامی اسلام (ص)، فرزند حارث بن خزیمه و هند بنت عوف و از خاندانی مشهور بود و خواهران او «(( سلمی ))»، « ((اسماء بنت عمیس|اسماء)) » و « ((ام فضل - لبابه|لبابه)) » از زنان نامی اسلام بودند که به ترتیب همسر « ((حمزه|حمزة بن ابیطالب)) » و « ((عباس بن عبدالمطلب|عباس بن عبدالمطلب)) » بودند.
میمونه، نخست همسر ((مسعود ثقفی)) بود و طلاق گرفت؛ سپس به همسری ((ابورهم بن عبدالعزی)) در آمد و با او بود تا ابورهم نیز درگذشت. در سال هفتم هجری آنگاه که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در ((ماه ذیقعده|ماه ذیقعده)) برای ((عمره مفرده)) راهی مکه شد، (در تاریخ به ((عمره قضاء|عمرة القضاء)) معروف است) به وسیله عباس بن عبدالمطلب، شوهر خواهر میمونه از وی خواستگاری کرد و او را به عقد خود درآورد.
مراسم عقد در منطقه « سَرِف » به انجام رسید. سپس به هنگام مراجعت پیامبر از سفر عمره، میمونه به همراه آن حضرت به ((مدینه، مدینة النبی، یثرب|مدینه)) آمد.
میمونه زنی پاکدامن بود و علمای رجال و شخصیتشناسان ((شیعه)) نیز وی را مورد اطمینان در علم حدیث میدانند.
امالمومنین میمونه از دوستداران ((حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام)) بود و احادیثی در فضایل آن حضرت نیز نقل کرده است. وی آخرین زنی بود که به همسری پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در آمد.
در سال وفات میمونه اختلاف است. مشهور آن است که او در بازگشت از سفر حج در همان « سرف » در سال 51 قمری وفات یافت و پسر خواهرش ((عبدالله بن عباس|عبدالله بن عباس)) بر پیکر وی نماز گزارد و در مدینه به خاک سپرد.
منابع :
الطبقات، ج 8، ص 132؛ تاریخ پیامبر، آیتی، ص 75؛ اسد الغابه، ج 7، ص 272؛ ریاحین الشریعه، ج 2، ص 333