مُعْتَزّ خلیفه عباسی
« 255-252 ق / 869- 866 م»
ابو عبدالله ملقب به مُعتز بالله با خلع
مستعین و با کمک ترکان به
خلافت رسید. این خلیفه برای کاهش قدرت ترکان در دربار و به ویژه نیروی نظامی، شماری از مردان آفریقایی را وارد لشکر گارد خود کرد، ولی چون توان پرداخت حقوق نگهبانان ترک را نداشت از سوی ایشان برکنار و به قتل رسید.
سرداران برای به دست آوردن نیرو و نفوذ، دائماً در حال نزاع و کشمکش بودند که نتیجه آن اعمال، ناتوان شدن خلیفه، چپاول اموال مردم، پیدایش سرکشی ها و آشفتگی و نابسامانی بود. از رویدادهای مهم زمان او، پیدایش یعقوب لیث صفاری در شرق
ایران است که در سیستان، خراسان و کرمان، طاهریان را برانداخته بود. همچنین احمد طولون درونی، که با پدید آمدن خاندان طولونی،
مصر نیز از قلمرو خلافت
بغداد بیرون رفت. المعتز بالله به مدت 4 سال و اندی خلافت کرد.