خصوصیات جغرافیای طبیعی کشور گویای بسیاری از واقعیتهای محیطی ، نقش آن در استقرار جوامع انسانی و تکوین فعالیت و معیشت آنان است. این ویژگیها به خصوص ناهمواریها یکی از عوامل مهم در مکان‌یابی و نحوه پراکنش و توزیع شهرها بوده است. در ایران چهار نوع توپوگرافی را میتوان از یکدیگر تمیز داد.

*((شهر با توپوگرافی کوهستانی ))
*((شهر با توپوگرافی پایکوهی))
*((شهر با توپوگرافی واحه‌ای)) (توپوگرافی فلات داخلی ایران)
*((شهر با توپوگرافی جلگه‌ای و ساحلی))

هر یک از توپوگرافیهای مذکور، شرایط زیستی و اکولوژیکی خاصی را ارائه میدهند. به طور کلی، میتوان گفت شرایط زیست و سکونت در ناهمواریهای جلگه‌ای و یا دشتهای پایکوهی آسانتر از شرایط سکونت در ناهمواریهای کوهستانی و واحه‌ای بوده است، لذا بیشتر شهرهای ایران در اینگونه ناهمواریها استقرار یافته‌اند. (رهنمایی ، 1369)