| - | مهرمی، می است که مقدار ن در ضن عقد کا معین شده ش، د ورتی ک مدتی برای دادن مهر در عقد یی ه است ن ق دا و فورُ مطالبه کند، بلکه می تاند ی ا گرن مهر ا نیکی کردن شوهر لگیی کند، چه شهر تایی ر ردات مهر داته ا ی ن ینکه د وانیی و رینه ی بر این ا که مهر ر ل مه بوده ن ه ور دی.
مستحب است است که مهریه بیش از مقدار مهر السنه نباشد؛ مهر السنه مهری بود که پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم برای زان خود معین فرموده بود که مقدار ن 500 درهم، معادل پنجاه دینار بوده است و در احادیث فراوانی از گران بودن مهر نهی شده است.
همچنین فقهی اسلامی می گویند که مهر می تواند حال و بدون اجل باشد که زن از همان هنگام عقد م تواند آن را مطالبه کند و یا مؤجل و قدرت دار باشد و یا این که بخشی حال و فوری و بخش دیگر مدت دار باشد.
نیز می گویند که اگر مرد زنش را قبل از دخول و آمیزش، طلاق دهد، بای نف مهر او را به او بپردازد. |
+ | مهریه که آن مه کابین و داق نز می گین، مالی است که مر در نگام عقد، وف می‌شود به همش پدت کد. تعیین مهر در عقد ئ ب نیست و دون ن نی عقد صحیح ا ی پ ز ازدوج، صور مطالبه‌ی زن، باید مهری عادل ه رای برای زنی با مشخصاتی شبیه مشخصا زن ه و پرداخت شود، که در صطلاح قهی ه این وه هر «هرامل» می‌گوین.
«هرالممی» مهری ات که مقا ن ر ضمن ع ح مین د اد. ر صرتی که متی برای پدا مهر ر د یین نده باشد، زن ح ارد مهر ود ر را مطالبه کند.
مستحب است که مهریه بیش از مقدار «مهر السنه» نباشد. مهر السنه مهری بود که ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم)) برای مسران خود معین فرموده و مقدار 500 درهم، معادل پنجاه دینار طلا بود. />در احادیث فراوانی از تیین مهریههای کلان نهی شده ا. |
| | لغت نامه دهخدا، ج 54، ص 181؛ جواهر الکلام، ج 3، ص 162؛ تحریر الوسیله، ج 2، ص 297؛ | | لغت نامه دهخدا، ج 54، ص 181؛ جواهر الکلام، ج 3، ص 162؛ تحریر الوسیله، ج 2، ص 297؛ |
