سید مرتضی رحمه الله علیه می فرماید: گروهی از
اهل تسنّن از ابو الحسن
علی بن میثم پرسیدند: چرا
امیرالمؤمنین علیه السلام پشت سر-
ابوبکر و
عمر - نماز می خواند؟
علی بن میثم گفت: آنها را مثل ستونهای مسجد حساب می کرد.
از او پرسیدند: پس چرا جلوی
عثمان به
ولید بن عقبه حد زد؟
گفت: چون حد زدن حق امیرالمؤمنین است هر وقت بتواند، آنرا اجرا می کند.
پرسیدند: چرا پاسخ مشورت های ابوبکر و عمر را میداد؟
گفت: تا احکام خداوند جاری شود، همانطور که
یوسف علیه السلام مورد مشورت پادشاه مصر قرار گرفت زیرا زمین و حکمفرمایی در آن حق امیرالمؤمنین بود و هر گاه ظالمین جلوی او را بگیرند، او احکام خدا را به دست دیگران جاری می کند، تا آنجا که ممکن باشد.
پرسیدند: پس چرا با آنها می جنگید؟
علی بن میثم گفت: همانگونه که
هارون بن عمران با
سامری و تابعین او می جنگید در حالیکه آنها گوساله پرست شده بودند.
پرسیدند: آیا ضعیف بود؟
گفت: او را ضعیف شمرده بودند همانطور که هرون گفت: ای پسر مادر من! این قوم مرا ضعیف شمردند و نزدیک بود مرا بکشند. و مانند
نوح که گفت: خدایا من مغلوب شده ام، مرا کمک کن وا انتقام مرا بگیر.
پرسیدند: چرا امیرالمؤمنین علیه السلام، دخترش را به عمر بن خطاب تزویج کرد؟
علی بن میثم گفت: چون او اظهار اسلام می کرد و به ظاهر مسلمان بود و حضرت قصد داشت با این کار یا او را اصلاح کند یا از شرّش در امان باشد، همانطور که حضرت
لوط ، دختران خود را به قومش عرضه کرد، در حالیکه آنها کافر بودند تا مگر آنها را از راه ضلالت برگرداند.
- روزی علی بن میثم حسن بن سهل را دید که شخص کافری در کنارش نشسته و مردم اطرافشان حلقه زده اند.
علی بن میثم گفت:« ای حسن بن سهل! بیرون خانه ات چیز عجیبی دیدم: کشتیای بود که مردم را از این طرف به آن طرف می برد، ولی ناخدا نداشت و هیچ طنابی هم آنرا نمی کشید.»
شخص کافر عصبانی شد و به حسن بن سهل گفت:« رفیقت دیوانه است! یک چوب بی جان که نه قدرتی دارد، نه حیاتی و نه عقلی، چگونه مردم را به این طرف و آن طرف می برد؟!»
علی بن میثم گفت:« این عجیب است یا اینکه این آبها در روی زمین جاری است و این گیاهان از زمین میروید و این باران از آسمان فرو میریزد و تو گمان می بری که نه صاحبی دارد و نه خدایی؟!!»
شخص کافر این کلام، به فکر فرو رفت و از جواب عاجز ماند.
منابع:
بحار الانوار، ج 10، ص 373، ح 5.
بحار الانوار، ج 10، ص 374، ح 6.
مراجعه شود به:
مناظره علی بن میثم با ابو هذیل و با ضرار