یوسف بن اسباط از پدرش نقل می کند که می گوید:
من پیش از طلوع آفتاب وارد
مسجد کوفه شدم و جوانی را دیدم که مشغول مناجات با پروردگارش بود و در سجده میگفت:«
سجد وجهی متعفراً فی التراب لخالقی و حقّ له » ( صورتم را بر خاک مینهم و برای خالقم سجده میکنم؛ و او حق دارد برای او سجده کنم.)
جلوتر رفتم و دیدم
حضرت علی بن الحسین علیه السلام است. آفتاب که درآمد، نزد او رفتم و عرض کردم:« یا ابن رسول الله، خود را به زحمت و سختی میاندازید در حالی که خداوند شما را برتری داده است!»
امام مدتی گریست و سپس روایت زیبایی از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم را برایم نقل کرد که پیامبر فرمود:
« چشمان همه مردم در روز قیامت گریان است مگرچشمان چهار گروه،چشمی که از خوف خداوند گریسته باشد،وچشمی که در جهاد در راه خدا از بین رفته باشد،وچشمی که از دیدن مناظر حرام فرو افتد،وچشمی که شب را با عبادت خداوند و سجده برای او بیدار باشد،که خداوند در نزد ملائکه به او مباهات میکند وبه آنان میگوید :بنده مرا بنگرید که چگونه قلب وروح او درنزدمن ،و بدنش در طاعت من است،در حالی که بسترخواب را ترک نموده و به جهت ترس از عذاب من و اشتیاق به رحمت من، مرا می خواند ،بدانیدکه من او را مشمول مغفرت خود قرار دادم».
منابع :
بحارالانوار، ج 46، ص 99 به نقل از کشف الغمه
مراجعه شود به:
نماز امام سجاد علیه السلام