عدّه ای از حضرت امام باقر علیه السلام اجازه دخول گرفتند، آنها می گویند: « قبل از وارد شدن به اتاق آن حضرت، شنیدیم که شخصی به زبان سریانی با صدائی بسیار نیکو، کلماتی را قرائت می کند و می گرید.

صدای او به قدری زیبا بود و گریه اش به اندازه ای در دل اثر داشت که عده ای از ما به گریه افتادند؛ گرچه ما آن کلمات را که عربی نبود، نمی فهمیدیم، گمان کردیم عده ای از اهل کتاب یهود و نصاری نزد آن حضرت هستند.

بالاخره صدای قرائت و گریه تمام شد و ما داخل شدیم ولی هیچکس را نزد آن حضرت ندیدیم.

گفتیم: « ما قرائت بسیار حزن آوری به زبان سریانی می شنیدیم!»

حضرت باقر علیه السلام فرمود: « من به یاد مناجات یکی از پیامبران بنام« الیا » افتادم، آن را خواندم، مرا به گریه انداخت.»

منابع:

بحار الانوار، ج 46، ص 254، ح 50.

مراجعه شود به:

((عبادت امام باقر علیه السلام))