مقداد بن عمرو کندی حضرمی، معروف به مقداد بن اسود زهری از مردم
حضرموت بود.
در یکی از جنگهای دوران جاهلیت پای مردی از قبیله کنده را مجروح ساخت و به مکه گریخت و حلیف و هم پیمان اسود بن عبد یغوث زههری شد و او مقداد را به پسر خواندگی پذیرفت.
بدین جهت به مقداد بن اسود زهری شهره شد پس از بعثت خاتم پیامبران صلی الله علیه و آله وسلم وی جزو نخستین کسانی بود که به رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم اسلام آورد و مورخان اسلامی وی را هفتمین مسلمان بر شمردند وی از بزگان صحابه و مردی فاضل و دانشمند، شریف، شجاع و عظیم القدر بود.
از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم نقل است که فرمود: خداوند عزّوجلّ مرا به دوستی چهار نفر دستور فرمود و به من خبر داد که آنان مرا دوست دارند و آن چهار تن عبارتند از:
علی ، مقداد،
ابوذر و
سلمان .
مقداد از جمله مسلمانان مکی بود که در اثر ستم مشرکان مکه به دیار حبشه هجرت نمود، او آنگاه به مکه بازگشت و راهی مدینه شد و در تمامی جنگهای پیامبر اسلام همچون بدر، احد و. . . شرکت نمود؛ از تیر اندازان مشهور اسلامی بود.
رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلم، دختر عموی خود (ضباعه) دختر زبیر بن عبدالمطلب را به تزویج او در آورد، مقداد پسری داشت به نام معبد که در
جنگ جمل در سپاه
عایشه بود و کشته شد.
پس از رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ، مقداد از معدود مسلمانی بود که از مسیر حق منحرف نگشت ،ودر دلش هیج شبهه ای خطور نکرد، مقداد در آن فتنه دلش بسان پاره آهن بود.
او به هنگام خلافت عثمان و بیعت مردم با او ،به مخالفت برخاست و در دفاع از علی بن ابی طالب سخن گفت.
سرانجام مقداد در سال 33 قمری در سن 70 سالگی در جرف ،منطقه ای در یک فرسنگی مدینه در گذشت و به مدینه منتقل و در قبرستان
بقیع به خاک سپرده شد.
منابع :
الاصابه ج 3 ،
الاستیعاب ج 3 ،
اسد الغابه ج 5 ،
اعیان الشیعه ج 10 ،
معجم رجال الحدیث ج 18 ،