((حضرت امام جعفر صادق علیه السلام|امام صادق علیه السلام ))از پدرانش نقل می کند که روزی امیرالمؤمنین علیه السلام در محیط باز و میدان گاهی نشسته بودند و مردم در اطراف حضرت گرد آمده بودند که مردی برخاست و به سمت حضرت رفت و چنین گفت: ای امیرالمؤمنین، تو با این مقام و منزلتی که خدا به تو داده است، چگونه پدرت در دوزخ در عذاب است ؟

حضرت به او فرمود: ساکت باش، خداوند دهانت را بشکند، سوگند به خدایی که محمد را به حق به پیامبری برانگیخت، اگر پدرم برای تمام گناهکاران روی زمین شفاعت کند، خداوند شفاعت او را در مورد آنان می پذیرد.

پدر من در دوزخ معذِّب باشد در حالیکه پسرش تقسیم کنندهء بهشت و آتش است؟! سوگند به خدایی که محمد را به حق به پیامبری برانگیخت، نور پدر من روز قیامت نور همگان را خاموش میکند جز نور پنج نفر را، نور محمد صلی الله علیه و آله، نور من و نور حسن و حسین و نور نه (امام) از فرزندان حسین همانا نور پدرم از نور ماست، همان نوری که خداوند پیش از دو هزار سال از خلقت آدم آن نور را آفرید.

منابع:

بحارالانوار، ج 35، ص 69، حدیث 3 --------- احتجاج