تاریخچه ی:
معصومین و اخبار غیبی
در ((قرآن مجید)) آیات فراوانی است که علم غیب را منحصر در خداوند میسازد، از جمله: « __قل لایعلم الغیب الا الله__ » ( بگو جز خدا غیب نمی داند.) و آیاتی هست که حتی ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول گرامی اسلام)) نیز دسترسی به غیب را برای خود محال میداند، از جمله: « __ولوکنت اعلم الغیب لاستکثرت من الخیر__ » (اگر غیب می دانستم اموال فراوانی فراهم می آوردم.)
اکنون سوال این است که این آیات چگونه با این اعتقاد که ((ائمه اطهار علیهم السلام)) علم غیب داشتند منافات ندارد.
پاسخ این است که آیهای در قرآن، علم غیب را در انسانها با اذن خدا ممکن میداند: « __عالم الغیب فلایظهر علی غیبه احدا الا من ارتضی من رسول. . .__» _سوره جن، آیه 26.27_ (خدا دانای غیب است و هیچ کس را بر غیب خویش مطلع نمیسازد مگر کسی را که پیامبر پسندیده است.)
اصولا در قرآن تأکید بر این است که فضائل مختلف از جمله علم و قدرت و ... منحصرا در اختیار خداست و اگر در کسان دیگر هم باشد، از جانب خدا و با اذن اوست. پس بنا بر آیات فوق هیچ کس به طور مستقل از خداوند علم غیب ندارد اما خداوند به هر کس بخواهد این علم را میدهد.
مراجعه شود به:
((اخبار امام حسن علیه السلام از غیب))
((اخبار امام رضا علیه السلام از غیب))
((خبرهای غیبی))
منابع:
قرآن کریم.