معجزه چنانکه از لفظش پیداست امر خارق العاده ای است که برای اثبات حق و همراه با تحدی (دعوت بمقابله) تحقق پیدا می کند. معجزاتی که پیامبران می آورند همه به این عنوان است که خداوند همه از آوردن مانند آن عاجزند و این شاهد صدق ادعای آنهاست که می گویند از جانب خدای جهان به سوی بندگان او مبعوث و بر انگیخته شده یا پیغامی آورده اند.
حقیقت معجزه تنها این نیست که از علل و اسباب مادیه غیر عادی سرچشمه می گیرد بلکه جزء حقیقتش این است که در میان سایر خوارق عادت به یک سبب غیر مغلوبی قدرت غیر متناهیه اتکاء دارد معجزه عصر هر پیامبری اگر چه متناسب با شرایط زمانی حاکم همان دوره است.
مانند تناسب معجزه عصای
موسی با حاکمیت بازار سحر و جادو و در آن عصر معجزه شفای کور و بیماری مختلف و احیاء مردگان توسط
حضرت عیسی علیه السلام با رواج گرم بازار طبابت در آن عصر و معجزه جاودان
قرآن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم با حاکمیت اشعار و اندیشه ادبی در عصر نزول قرآن.
اما هیچگاه معجزه هیچ عصری در خور توانایی مردم عادی قرار نمی گیرد زیرا قوام معجزه با اتصال به یک سبب غیر مغلوب از برای اثبات حق همراهان با دعوت به مقابله است و این همیشه برای غیر اهلش محال است.
منابع: کتاب بررسی های اسلامی، علامه طباطبائی، ص 273 تا 285.