«معجزه » از نظر لغت به چیزی گفته می شود که دیگران را به عجز آورده و از انجام آن عاجز باشند، اما از نظر اصطلاح به کاری گفته می شود که پیامبران برای اثبات حقانیت دعوت خود انجام می دهند و همراه با دعوای نبوت است.
اما «کرامت » به خرق عادتهائی اطلاق می شود که اولیاء خداوند متعال هر جا که مصلحت بدانند آن را انجام می دهند و هیچ ارتباطی با دعوی نبوت ندارد.
حضرت زین العابدین علیه اسلام مانند سایر ائمه هدی علیهم اسلام در زندگی اجتماعی خود دارای کرامتها و معجزات (به اطلاق لغوی) فراوانی بوده اند که در موارد متعددی از وجود اقدس ایشان بروز نموده است.
این امور همه حاکی از شرافت وجودی و قدرت خدادادی آن بزرگوار است و در واقع پرتوی ناقص از تجلس تمام اوصاف و صفات الهی در وجود مطهر ایشان می باشد؛ حضرت بمانند سایر حضرات معصومین علیهم اسلام محبدی اراده قیوم بار تعالی و مصرر همه امور تکوین و تشریع از جانب خداوند هستند که در هر کجا مصلحت بدانند اراده بالغه خود را که عین اراده حق است اعمال فرموده و به هر نحو که حکمت و مشیت الهی اقتضا کند در عالم تکوین تصرف می نمایند.
به هر تقدیر بر اساس تاریخی و روایاتی که کرامتهای حضرت سجاد علیه اسلام را گزارش می کند، می توان این کرامتها را در محور های زیر بررسی نمود :
1-
شفای بیمار با دعای امام سجاد علیه السلام
2-
دو دستی که به هم چسبیده بود
3-
نشان دادن واقعیت مخالفین
4-
برخورد باعبدالملک بن مروان
5-
آزادی از زنجیر و طی الارض به شام
6-
کرامتی بزرگ
مراجعه شود به:
بعد اجتماعی امام