ابن ابی داود یکی از قاضیان معروف زمان معتصم می گوید: در مجلسی امام جواد علیه السلام با استدلال با آیات قرآن و روایت پیامبر خدا صلی الله علیه و آله برای معتصم ثابت کرد که حد دزدی، قطع دست است، از قسمت نهایی انگشتان و پس از آن دزدی که اعتراف به دزدی کرده بود طبق حکم امام جواد علیه السلام و بفرمان معتصم انگشتهایش قطع شد.

پس از آن ابن ابی داود می گوید روز سوم پس از این ماجرا نزد معتصم رفتم و گفتم: خیر خواهی برای امیر المؤمنین امری است واجب و به معتصم گفتم که وقتی خلیفه فقها و دانشمندان را در مجلس خودش جمع می کند در مجلسی که وزیران، نویسندگان و فرماندهان هستند و اخبارش بگوش مردم می رسد آنگاه در این مجلس همه نظرها را رد می کند و نظر فردی (امام جواد علیه السلام) را که پاره ای از مردم معتقد به امامت او هستند می پذیرند (این به صلاح خلیفه نیست )، معتصم از شنیدن این حرف رنگش متغیر شد و متوجه اشتباهش شد و برای ابن ابی داود دعای خیر کرد.

روز چهارم معتصم به یکی از نویسندگان از وزیرانش دستور داد که امام جواد علیه السلام را به منزلش دعوت کند (بمنظور خوراندن غذای مسموم به امام جواد علیه السلام) امام جواد علیه السلام فرمود: شما می دانید که من در مجالس شما حاضر نمی شوم، آن شخص وزیر گفت: من تنها شما را برای میل کردن غذا دعوت می کنم و دوست دارم که پاهایت را روی جامه های من بگذارید و داخل خانه من بشوید، من این را مایه برکت می دانم، زیرا فلان وزیر از وزیران خلیفه دوست دارد با شما ملاقاتی داشته باشد.

(امام جواد علیه السلام با فشار و اصرار صاحبخانه و بدون تمایل دعوت را پذیرفت)

وقتی امام جواد علیه السلام وارد آن منزل شد و از غذا قدری تناول فرمود، احساس مسمومیت کرد، در این هنگام مرکب سواری خود را طلب کرد، صاحبخانه گفت: که در منزل بمانید حضرت فرمود: از خانه تو خارج شوم برای تو بهتر است، پس از این مهمانی و خوردن غذای زهر آلود امام جواد علیه السلام پیوسته در شبانه روز در حال بیماری و حالت تهوع به سر می بردند تا این که از دنیا رحلت فرمودند.

منابع: بحار الانوار، ج 50، ص 6.

مراجعه شود به:

شهادت امام جواد علیه السلام