معاویه از هر راهی برای خاموش کردن صدای مخالفان استفاده می کرد. او حتی مقدس ترین افراد را از راه تطمیع آزمایش کرد. زمانی در شام «سوریه» کوشیده بود تا ابوذر را از این راه آرام کند. در این جا نمونه جالبی از سیاست معاویه در برابر امام حسین (علیه السلام) داریم. سیاستی که ضمن آن معاویه کوشیده است تا با فرستادن هدیه ای خشم امام حسین (علیه السلام) را نسبت به امویان بزداید.

اصمعی می گوید: برای معاویه کنیز زیبایی آوردند. از قیمت او پرسید. گفتند: صد هزار درهم! معاویه آن را خرید. آن گاه نگاهی به عمرو بن عاص کرد و گفت: چه کسی شایستگی این کنیز را دارد؟ عمرو گفت: امیرالمؤمنین دیگران نیز که نشسته بودند همین را گفتند.

معاویه گفت: نه، این برای حسین بن علی (علیه السلام) مناسب است. او سزاوارترین است، چون هم شرف خانوادگی دارد و هم به خاطر رفع کدورتهای ناشی از اختلافات ما و پدرش. آن وقت دستور داد تا اورا آماده کرده به رسم هدیه برای امام ببرند.

پس از گذشت چهل روز او را آماده سفر کردند و همراه او اموال بسیار زیاد ولباسهای فراوان و چیزهای دیگر برای امام فرستادند.معاویه نیز نامه ای به امام نوشت و ضمن آن گفت: امیرالمؤمنین کنیزی خرید و از او خوشش آمد، اما برای تو ایثار کرد. زمانی که کنیز را نزد امام حسین (علیه السلام) آوردند امام از زیبایی او شگفت زده شد. آنگاه پرسید: نامت چیست؟ کنیز گفت: هوی.

امام فرمود: الحق که اسم و سماء مناسب یکدیگر است. آیا می توانی چیزی بخوانی؟ کنیز گفت: آری! قرآن و هم شعر. امام فرمود قرآن بخوان. کنیز شروع کرد: « و عنده مفاتح الغیب لایعلمها الا هو. . .» امام از او خواست تا اگر شعری می داند بخواند. کنیز شعری خواند که امام با توجه به مضمون آن به گریه افتاد و فرمود: توآزاد هستی، اموالی را که نیز معاویه فرستاده همه از آن تو باشد.

کنیز شعری هم درباره دنیا طلبی معاویه خواند و امام دستور تا هزار دینار دیگر به او بدهند.

منابع:

حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص 178- تاریخ مدینه و دمشق، تراجم النساء- ص 469.

مراجعه شود به:

مرگ معاویه

معاویه و نیرنگهای او

دشمنی با بنی امیه

پرخاش به مروان، دشمن اهل بیت

دیدگاه حضرت در باره مروان و اصحابش

ملاقات با مروان

حکومت مروان بر مدینه

دیدگاه امام درباره یزید

فعالیت مسلم در کوفه و اقدام بنی امیه

تشکر یزید از ابن زیاد

پشیمانی عمر بن سعد