تاریخچه ی:
مصافحه دراسلام
تفاوت با نگارش: 4
| + | V{maketoc} |
| + | !اهمیت دست دادن |
| + | {picture=hand_shaking.jpg height=250 width=250 align=left}پیوند های اجتماعی، نیازمند«تحکیم» است. |
| + | استوار سازی این رشته ها با کلّی گویی به دست نمی آید. باید نمونه های عملی و مصداقهای خاصّ و روشن ارائه شود، تا مرزهای دوستی و پیوند های عاطفی استوار تر گردد و پایدار بماند. «سلام» و دست دادن یکی از این امور است. |
| + | سلام، چراغ سبز آشنایی است. |
| + | وقتی دو نفر به هم می رسند، نگاه ها که به هم می افتد، چهره ها که رو در رو قرار می گیرد، نخستین علامت صداقت و مودت و بر داری، «سلام دادن» است و در پی آن، دست دادن و«مصافحه». |
| + | *((پیامبر اکرم)) (صلی الله علیه و اله) نیز فرمود:«اذا تلاقیتم، فتلاقوا بالتسلیم و التصافح»؛ |
| + | هر گاه یکدیگر را دیدار کردید، با «سلام» و «دست دادن» با هم دیدار کنید. |
| از جمله دستورات مهم ((اسلام)) خوشرویی و حسن معاشرت با برادران دینی است که از جمله این آداب، مصافحه (دست دادن با هم) و معانقه (در آغوش گرفتن یکدیگر) است. | | از جمله دستورات مهم ((اسلام)) خوشرویی و حسن معاشرت با برادران دینی است که از جمله این آداب، مصافحه (دست دادن با هم) و معانقه (در آغوش گرفتن یکدیگر) است. |
| + | !دست دادن |
| + | گفتیم که «مصافحه» هم، «دوستی آور»، «کدورت زدا» و «محبت آفرین» است. ما علاقه خود و صمیمیت را با دست دادن ابراز می کنیم. |
| + | بر عکس، اگر با کسی کدورت و دشمنی داشته باشیم، از دست دادن با او پرهیز می کنیم. و به همین خاطر، این دستور مقدس و پر برکت اسلامی، در تحکیم رابطه های دوستی و اخوّت، ثمر بخش است. |
| + | ((امام باقر)) (علیه السلام) فرمود: هر دو نفر مؤمنی که با هم دست بدهند، دست خدا میان دست آنان است و دست محبت الهی بیشتر با کسی است که طرف مقابل را بیشتر دوست بدارد. |
| + | و نیز ((امام صادق)) (علیه السلام) فرمود: |
| + | هنگامی که دو برادر دینی به هم می رسند و با هم دست می دهند، خداوند با نظر رحمت به آنان می نگردد و گناهانشان، آن سان که برگ درختان می ریزد، فرو می ریزد، تا آنکه آن دو از هم جدا شوند. |
| وقتی دو مسلمان به هم میرسند، سلام میکنند و با هم دست میدهند یا یکدیگر را در آغوش میگیرند، کدورتهای آنها محو میشود و قلبهایشان به هم نزدیک میگردد. | | وقتی دو مسلمان به هم میرسند، سلام میکنند و با هم دست میدهند یا یکدیگر را در آغوش میگیرند، کدورتهای آنها محو میشود و قلبهایشان به هم نزدیک میگردد. |
- | ((حضرت امام محمد باقر علیه السلام|امام باقر علیه السلام)) میفرمود:«وقتی که مؤمنی با مؤمن دیگر مصافحه کند، گناهانشان میریزد و در حالی از هم جدا میشوند که گناهی ندارند.» و نیز میفرمود:«وقتی که دو مؤمن با یکدیگر دست میدهند، خداوند هم دست خود را بر دستهای آنان میگذارد.» |
+ | *((حضرت امام محمد باقر علیه السلام|امام باقر علیه السلام)) میفرمود:«وقتی که مؤمنی با مؤمن دیگر مصافحه کند، گناهانشان میریزد و در حالی از هم جدا میشوند که گناهی ندارند.» و نیز میفرمود:«وقتی که دو ((مؤمن)) با یکدیگر دست میدهند، خداوند هم دست خود را بر دستهای آنان میگذارد.» |
- | ((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول اکرم صلی الله و آله و سلم)) فرمود:«هر کس برادر مسلمانش را ملاقات کرد، باید بر او سلام کند و با او مصافحه نماید زیرا خداوند هم ((ملائکه)) خود را به همین ترتیب اکرام فرموده است. |
+ | *((حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله|رسول اکرم صلی الله و آله و سلم)) فرمود:«هر کس برادر مسلمانش را ملاقات کرد، باید بر او سلام کند و با او مصافحه نماید زیرا خداوند هم ((ملائکه)) خود را به همین ترتیب اکرام فرموده است. |
| (یعنی سلام و مصافحه از اوامر الهی است بر ملائکه اش. پس شما هم همان کنید که ملائکه می کنند.) » | | (یعنی سلام و مصافحه از اوامر الهی است بر ملائکه اش. پس شما هم همان کنید که ملائکه می کنند.) » |
| رسول خدا با مسلمانها مصافحه میفرمود و هیچگاه زودتر از آنها دست خود را عقب نمیکشید. | | رسول خدا با مسلمانها مصافحه میفرمود و هیچگاه زودتر از آنها دست خود را عقب نمیکشید. |
- | ((حضرت امام جعفر صادق علیه السلام|امام صادق علیه السلام)) میفرماید:«با یکدیگر مصافحه کنید چرا که مصافحه کینهها را میزداید.» |
+ | *((حضرت امام جعفر صادق علیه السلام|امام صادق علیه السلام)) میفرماید:«با یکدیگر مصافحه کنید چرا که مصافحه کینهها را میزداید.»
از ((امام باقر)) و امام صادق علیهماالسلام روایت شده که فرمود:«وقتی مؤمنی از خانهاش خارج میشود تا به زیارت برادر مؤمن خود برود، خداوند برای هر گامی که برمیدارد، ثوابی مینویسد و گناهی را محو میکند و درجهای به او عنایت میفرماید. وقتی مومن در میزند، درهای آسمان برایش باز میگردد و وقتی که برادرش را ملاقات و با او مصافحه کند، خداوند روبهروی آنها قرار میگیرد و به ملائکهاش مباهات میکند و میفرماید:«ای ملائکه! به این دو بنده من بنگرید که چگونه به خاطر من یکدیگر را زیارت میکنند و به هم مهر میورزند. سزاوار است من آنها را به آتش دوزخ عذاب نکنم.»
!شیوه مصاحفه دست دادن نیز، همچون ((سلام))، ادب و آدابی دارد. یکی از آنها پیوستگی و تکرار است. در یک ((سفر)) و همراهی و دیدار، حتی چند بار دست دادن نیز مطلوب است. ابو عبیده نقل می کند: همراه ((امام باقر)) (علیه السلام) بودم. اول من سوار می شدم، سپس آن حضرت. چون بر مرکب خویش استوار می شدیم، سلام می داد و احوالپرسی می کرد، چنان که گویی قبلاً یکدیگر را ندیده ایم. آنگاه مصافحه می کرد. هر گاه هم از مرکب فرود می آمدیم و روی زمین قرار می گرفتیم، باز هم به همان صورت، سلام می کرد و دست می داد و احوالپرسی می کرد و می فرمود: «با دست دادن دو مؤمن، گناهانشان همچون برگ درختان فرو می ریزد و نظر لطف الهی با آنان است، تا از هم جدا شوند.» از آداب دیگر مصافحه، فشردن دست، از روی محبّت و علاقه است، اما نه در حدی که سبب رنجش و درد گردد. *((جابر بن عبدالله انصاری)) می گوید: در دیدار با رسول خدا (صلی الله علیه و اله) بر آن حضرت سلام کردم. آن حضرت دست مرا فشارداد و فرمود: دست فشردن، همچون بوسیدن برادر دینی است. همچنین هنگام مصافحه، طول دادن و دست را زود عقب نکشیدن از آداب دیگر این سنّت اسلامی است. در مصافحه، پاداش کسی بیشتر است که دستش را بیشتر نگه دارد. *پیامبر اسلام (صلی الله علیه و اله) نیز این سنّت نیکو را داشت که چون با کسی دست می داد، آن قدر دستِ خود را نگه می داشت، تا طرف مقابل دست خود را سست کند و عقب بکشد. باری... محبت قلبی را باید آشکار ساخت. علاقه، گنجی نهفته در درون است که باید آن را استخراج و آشکار کرد، تا از بر کاتش بهره برد. روشنترین خیر و برکتش، تقویت دوستیها و تحکیم آشناییها و رابطه ها است. به دستور اسلام، هرگاه مؤمنی را ملاقات می کنید، مصافحه کنید، خوشرویی و چهره گشاده و بشّاش و خندان به هم نشان دهید. از آثار دیگر مصافحه، «کینه زدایی» است. پیامبر خدا (صلی الله علیه و اله) فرمود: *«تصافحوا، فان التصافح یذهب السخیمة» و «تصافحوا فانه یذهب بالغل»؛ مصافحه کنید و دست دهید، چرا که آن، کینه و کدورت را می زداید.
!دست دادن با زنان بر اساس«مکتبی» بودن مرز دوستیها و رابطه ها و معاشرتها، دست دادن با نامحرم، حرام است و صِرف دوستی و رفاقت و آشنایی و همکار بودن یا ملاحظات سیاسی و دیپلماسی در سفرهای خارجی و دیدارهای رسمی، دلیل نمی شود که کسی با نامحرم و اجنبی، مصافحه کند. روشنفکر مآبی در این مسأله جایی ندارد. رسول خدا فرمود: با زنان دست نمی دهم(البته زنان نامحرم). ودر حدیث نبوی دیگری آمده است: «اگر زنی بخواهد با مرد نا محرم دست بدهد (که نباید دست دهد)و ناچار باشد، یا بخواهد با او«بیعت» کند، از پشت لباس (با وجود حایل و پوشش دست، دستکش) مانعی ندارد.» البته معیار عمل، فتوای مجتهدی است که از او تقلید می کنید و هر مسلمان متعهّد، باید برای عمل خود ملاک و حجّت شرعی داشته باشد. !همچنین ببینید: [http://www.andisheqom.com/page.php?pg=fazael&idVeiw=38&level=4&subid=38|سلام و مصافحه در اسلام] !منابع: *بحارالانوار، ج 76، باب 100. *میزان الحکمه؛ جلد 4
|
- | از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام روایت شده که فرمود:«وقتی مؤمنی از خانهاش خارج میشود تا به زیارت برادر مؤمن خود برود، خداوند برای هر گامی که برمیدارد، ثوابی مینویسد و گناهی را محو میکند و درجهای به او عنایت میفرماید. وقتی مومن در میزند، درهای آسمان برایش باز میگردد و وقتی که برادرش را ملاقات و با او مصافحه کند، خداوند روبهروی آنها قرار میگیرد و به ملائکهاش مباهات میکند و میفرماید:«ای ملائکه! به این دو بنده من بنگرید که چگونه به خاطر من یکدیگر را زیارت میکنند و به هم مهر میورزند. سزاوار است من آنها را به آتش دوزخ عذاب نکنم.» | |
- | منابع: | |
- | بحارالانوار، ج 76، باب 100. | |