{پیام:در دست تهیه}

مرگ ناگهانی یعنی اینکه بیمار به دلیل بیماری قلبی در مدت کمتر یک ساعت فوت کند . نمونه ساده آن این است که بیماری سکته قلبی می‌کند ولی کار او به بیمارستان و CUU نمی کشد . در همان میانه راه قلب وی کاملاً از کار می افتد و ظرف چند دقیقه مرگ کامل عارض می‌گردد.
ممکن است بسیاری از ایرانیان چنین مرگی را به دلیل سادگی و سرعت آن بپسندند و از خدا بخواهند مرگی ساده و ناگهانی برایشان مقدر کند. اما در پزشکی , مقابله با بیماری و مرگ یک اصل است و به همین دلیل راه‌هایی برای نجات بیماران دچار مرگ ناگهانی در نظر گرفته شده است.
تقریباً هر بیمار می‌تواند باعث مرگ ناگهانی قلبی شود اما به نوعی شایعترین علت آن بیماری عروق کرونر قلبی و تنگی ها و پلاکهای خاص آترومی داخل رگها می‌باشد. تابلوی چنین مرگی در بیشتر موارد به این صورت است که فرد به طور ناگهان یا متعاقب درد یا تپش قلب یا تنگی نفس هوشیاری خود را از دست می‌دهد, قلبش بعد از بی نظمی‌های خاصی( که به آن تپش بطنی و لرزش بطنی می‌گویند) دچار اینست کامل می‌شود و بعد از چند دقیقه مغز و سایر اندامهای حیاتی ایست کامل می‌شود و بعد از چند دقیقه مغز و سایر اندامهای حیاتی از کار می‌افتند. اگر به چنین وضعیتی به موقع و درست رسیدگی شود, ممکن است قلب بیمار بر گردد و جان او نجات پیدا کند. اقدامات نسبتاً ساده‌ای مانند ماساژ قلبی, تنفس دهان به دهان یک ضربه محکم به روی جناغ که توسط افراد کوچه و خیابان ممکن است انجام گیرد, نقش اساسی در حفظ جان بیمار دارند . در این حال باید به اورژانس اطلاع داده شود تا به سرعت بیمار را به مراکز درمانی مجهز اعزام کنند تا ادامه اقدامات درمانی در آنجا صورت پذیرد .البته در ایران اکثر کسانی که دچار مرگ ناگهانی قلبی می‌شوند نجات نمی‌یابند. فوت می‌کنند, اما اگر اصول احیا کردن به درستی به مردم آموزش داده شود و بیمار در اسرع وقت به بیمارستانی مجهز و با پرسنلی کار آموزده فرستاده شود, احتمال زنده ماندن او بالا خواهد رفت.