منو
 صفحه های تصادفی
یونان رومی
انواع کارکردهای آموزش و پرورش
قرص اکستازی
امام صادق علیه السلام و نشانه های قیام ابومسلم خراسانی
محاسبه فواصل نجومی
عناصر گروه IIIA (قسمت دوم)
رخداد سیمرین پسین
فتنه شیطان در زمان ظهور امام مهدی علیه السلام
استعمال دخانیات و حکم اولی و ثانوی
خوش‌ترتیبی
 کاربر Online
985 کاربر online
تاریخچه ی: مختار بن ابی عبیده ثقفی

مختار بن ابی عبیده ثقفی از مردم ((طائف)) است. وی در سال یکم هجرت متولد شد. در زمان خلافت عمر همراه پدر خود به ((مدینه)) رفت.

پدرش در واقعه یوم الحجر در ((عراق)) به قتل رسید. مختار بعدها از شیعیان شد، تا جایی که زمانی که ((مسلم بن عقیل)) به کوفه آمد، در منزل او اقامت گزید.
مختار زمانی که ابن زیاد مسلم را دستگیر و به قتل رساند، در کوفه نبود. وقتی به کوفه وارد شد به دست عمال ===عمرو بن حریث ===دستگیر شد.
در تمام مدتی که جریان ((کربلا)) رخ داده ،در زندان بود تا اینکه بعدها با وساطت ((عبدالله بن عمر)) از زندان آزاد و مجبور به سفر به طائف گردید.

وی یک سال در طائف سکونت گزید. در آن زمان، ((عبدالله بن زبیر)) حاکم مکه بود. پس از بازگشت مختار به مکه، ابن زبیر او را دعوت به همکاری کرد. او نیز با گرفتن تعهد مبنی بر اینکه در کارها او را شریک خویش قرار دهد با او بیعت کرد.
===در جریان محاصره مکه توسط سپاه اموی، مختار نیز در کنار دیگران بشدت از حرم الهی دفاع کرد. پس از پایان محاصره، مختار به کوفه بازگشت. در این زمان کوفه به دست طرفداران عبدالله بن زبیر افتاده بود===.

ورود او به کوفه مصادف با آمادگی توابین برای خروج از شهر بود. طبعاً مختار نمی توانست در مقابل سران توابین قد علم کند.
به همین جهت صبر کرد تا عاقبت کار توابین مشخص گردد.
پس از خروج توابین از شهر، ((قاتل امام حسین علیه السلام|قاتلین امام حسین «ع))) که از ناحیه مختار هراس زیادی داشتند، حاکم زبیری کوفه را وادار کردند تا مختار را زندانی کند. مختار دوباره زندانی شد، اما پس از مدتی با شفاعت عبدلله بن عمر نزد ابن زبیر آزاد گردید.

وی پنهانی مشغول آماده کردن قیام خود گشت و از بازماندگان توابین خواست تا آماده باشند. او آن را به کتاب خدا، سنت رسول، انتقام خون اهل بیت، دفاع از ضعفا و جهاد با کسانی که حرام اسلام را حلال کرده اند،دعوت می کرد.

مختار شیعیان را در محلهای خاصی گرد هم می آورد و خود را به عنوان نماینده ((محمد بن حنفیه)) مطرح می ساخت. گروهی از شیعیان نزد محمد بن حنیفه در مدینه رفتند و از او در این باره پرسیدند. محمد بن حنیفه نیز به صورت سر بسته و مبهم از مختار حمایت کرد، یعنی گفت که: من دوست دارم تا خدا به دست هر کسی که خود از بندگانش می خواهد، انتقام ما را بگیرد.

اما این سخنان به صورت حمایت رسمی محمد بن حنفیه از مختار در میان شیعیان منتشر و موجب شد تا شیعیان زیادی به وی بپیوندند. مختار در پی افراد نیرومند و پر نفوذی بود که بتواند پایگاه خود را مستحکم نماید. از جمله آنان ابراهیم بن اشتر، فرزند ((مالک اشتر)) بود که توانست او را به سوی خود جلب کند.

بالاخره در شب چهاردهم ربیع الاول سال 66 شورشی آغاز گشت. دسته های سپاهیان او در شهر می گشتند تا هر که می خواهد به آنان ملحق شود. در جریان تسخیر شهر کوفه توسط نیرو های مختار، درگیری های متعددی رخ داد.

سرانجام کوفه بدست مختار افتاد و ((عبدالله بن مطیع)) حاکم زبیری مخفیانه از شهر خارج شد. وی با مردم شهر به عنوان امیر آنها بیعت کرد.اما اشراف کوفه که از مختار هراس داشتند دست به قیام زدند، که قیامشان سرکوب شد. پس از این جریان مختار ماموریت اصلی خود یعنی کشتن قاتلین امام حسین را آغاز کرد. وی اعلام کرد: « هر کس در خانه خویش را به روی خود ببندد، امنیت خواهد داشت، مگر کسی که در ریختن خون فرزندان پیامبر مشارکت داشته باشد، بسیاری از اشراف که در ماجرای کربلا دست داشتند به سمت بصره فرار کردند.

اما یاران مختار بسیاری از آنان را دستگیر کرده و نزد مختار می آوردند. او نیز دستور می داد که آنان را به قتل برسانند. حتی دست و پای بعضی را که جرمشان سنگینتر بوده قطع کرده و به قتل می رساندند.تعداد تخمینی کسانی که به جرم شرکت در حادثه کربلا کشته شدند، حدود سه هزار نفر ذکر شده است. از جمله این افراد ((شمر بن ذی الجوشن))، ((حرمله)) و ((عمر بن سعد)) را می توان نام برد.

بعد از این وقایع، مختار سپاهی را به سمت مدینه فرستاد تا مدینه را از تسلط عبدالله بن زبیر، خارج ساخته و به این ترتیب زمینه را برای حاکمیت شیعی بر حجاز آماده کند. اما این سپاه از سپاه عبدالله بن زبیر، شکست خورد. مختار حتی نامه ای هم به محمد بن حنفیه نوشت که در آن هدفش را تصرف بلاد برای حاکمیت او ذکر کرده و از او خواست تا سپاهی را به سوی مدینه گسیل کند. اما محمد بن حنفیه با تمجید از او و نیتش، آنرا نپذیرفت.

مهم ترین اقدام مختار را می توان مقابله با سپاه شام دانست. این جنگ در سال 67 هجری میان سپاه اعزامی مختار به فرماندهی ((ابراهیم بن مالک اشتر)) و سپاه شام به فرماندهی ((عبیدالله بن زیاد))، ((حصین بن نمیر|حصین بن نمیر سکونی))، ((شرحبیل بن ذی الکلاع)) سپاه شام نیز شکست خورده و متفرق گردید.

حمله سپاه زبیریان به فرماندهی مصعب بن زبیر را باید پایان کار مختار به حساب آورد. آنها می خواستند مختار را سرکوب کرده و کوفه را زیر سلطه خود درآورند. در این رابطه افرادی چون محمد بن اشعث بن قیس که از قاتلین امام حسین بود، در شمار افرادی بود که به عنوان یکی از فرماندهان نیروهای زبیری به کوفه حمله برد. جریان درگیری به نفع زبیریها خاتمه یافت و مختار با گروهی از یارانش به شهادت رسیدند. (سال 67 هجری)

گرچه ممکن است انگیزه های مختار کاملاً حق نبوده باشد، امااو کسی است که با انتقام گرفتن از قاتلین اهل بیت، دل امامان شیعه ار شاد کرد.

از امام باقر روایت شده که فرمود :

« او را دشنام ندهید، او قاتلین کشته های ما را کشته، انتقام ما را گرفته، یتیمان ما را شوهر داده و در وقت عسرت به ما کمک مالی کرده است».

منابع:

تاریخ خلفا ص517 - 532

تاریخ شماره نسخه کاربر توضیح اقدام
 سه شنبه 03 مرداد 1385 [13:40 ]   7   محمد ورهرام      جاری 
 سه شنبه 03 مرداد 1385 [13:39 ]   6   محمد ورهرام      v  c  d  s 
 سه شنبه 03 مرداد 1385 [13:38 ]   5   محمد ورهرام      v  c  d  s 
 سه شنبه 03 مرداد 1385 [13:35 ]   4   محمد ورهرام      v  c  d  s 
 سه شنبه 03 مرداد 1385 [13:25 ]   3   محمد ورهرام      v  c  d  s 
 دوشنبه 02 آذر 1383 [06:49 ]   2   نفیسه ناجی      v  c  d  s 
 شنبه 02 آبان 1383 [12:11 ]   1   شکوفه رنجبری      v  c  d  s 


ارسال توضیح جدید
الزامی
big grin confused جالب cry eek evil فریاد اخم خبر lol عصبانی mr green خنثی سوال razz redface rolleyes غمگین smile surprised twisted چشمک arrow



از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..