تاریخچه ی:
محمد علی جمالزاده
تفاوت با نگارش: 3
| - | ::~~red:یش ناتا است.~~:: |
+ | r />
{img src=img/daneshnameh_up/e/ec/jamalzadeh-.jpg}
|
جالزاده را "پیشوای ((نوول ))نویسی فارسی" لقب داده اند. او نخستی نویسنده ای ک توانست تکنیک داستان نویسی اروپایی را آگاهانه به کار گیرد و در عین حال یکسره به تکنیک داستان پردازی غربی تسلیم نشود. |
| - | ::{img src=http://daneshnameh.roshd.ir/mavara/show_image.php?id=19023}::
جمالزاده را "پیشوای نوول نویسی فارسی" لقب داده اند. ا نخستین نویسنده ای که توانست "تکنیک داستان نویسی اروپیی" را "آگاهانه" به کار گیرد و در عین حال "یکسره به تکنیک داستان پردازی غربی تسلیم" نشود.
جمالزاده با دمیدن روحی ایرانی روشی که از غرب به رعایت گرفته بود توانست آن را صیقل دهد و در قالبی هماهنگ با ذوق و حوصله و نیاز فرهنگی زمان به هموطنانش هدیه کند. |
+ | جمالزاده با دیدن روی ایرانی به روشی که از غرب به رعایت گرفته بود توانست آن را صیقل دهد و در قالبی هماهنگ با ذوق و حوصله و نیاز فرهنگی زمان، به هموطنانش هدیه کند. |
| | سید محمد علی جمالزاده در سال 1270 شمسی در اصفهان به دنیا آمد و تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود آغاز کرد. | | سید محمد علی جمالزاده در سال 1270 شمسی در اصفهان به دنیا آمد و تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود آغاز کرد. |
| - | پدرش، سید جمال الدین واعظ اصفهانی، از آزادی خواهان مشروطه بود و رهبری مشروطه خواهان اصفهان را برعهده داشت. سید جمال الدین خطیبی توانا بود و در سخنرانی هایش به زبان ساده و در حد فهم عوام سخن می گفت.
به سبب اختلافی که بین سید جمال الدین و حاکم اصفهان پدید آمد. به همراه خانواده اش به تهران هجرت کرد و نیز به مبارزات خود ادامه می داد. |
+ | پدرش، سید جمال الدین واعظ اصفهانی، از آزادی خواهان ((مشروطه ))بود و رهبری مشروطه خواهان اصفهان را برعهده داشت. سید جمال الدین خطیبی توانا بود و در سخنرانی هایش به زبان ساده و در حد فهم عوام سخن می گفت. |
| - | مالزاده شان ساگی به گف ی پدرش لن رفت و جا ب حصیلت د ر دوه موطه دا داد.
چد ماه بعد ر لبنان اط یافت ک به دستور مم لی ا د را مسوم کرده اند. |
+ | ه ب اای که ی سید ال ین و کم صهان ی د و ه همه ااد اش به هران ت کرد به ما خد ام می داد. |
| - | مرگ پدر، محمد علی را در اعتقادات سیاسی و اخلاقی که از او به ارث برده بود استوارتر کرد. دو سال بعد به فرانسه رفت و در دانشگاه های لوزان و دیژون تحصیل کرد در رشته حقوق فارغ التحصیل شد. |
+ | جمالزاده در شانزده سالگی به گفته ی پدرش به لبنان رفت و در آنجا تحصیلات خود را در دوره متوسطه ادامه داد.
چند ماه بعد در لبنان اطلاع یافت که به دستور ((محمد علی شاه ))پدرش را مسموم کرده اند.
مرگ پدر، محمد علی را در اعتقادات سیاسی و اخلاقی که از او به ارث برده بود استوارتر کرد. دو سال بعد به فرانسه رفت و در دانشگاه های لوزان و دیژون تحصیل کرد در ((رشته حقوق)) فارغ التحصیل شد. |
| | در این زمان، عده ای از روشنفکران ایرانی مخالف استبداد قاجارها در برلین گرد آمده و فعالیت می کردند. جمالزاده در سویس می زیست، به دعوت آنان به برلین رفت. یک ماه بعد به منظور انجام ماموریتی به بغداد رفت و چند ماه بعد به کرمانشاه آمد و روزنامه رستاخیز انتشار داد. | | در این زمان، عده ای از روشنفکران ایرانی مخالف استبداد قاجارها در برلین گرد آمده و فعالیت می کردند. جمالزاده در سویس می زیست، به دعوت آنان به برلین رفت. یک ماه بعد به منظور انجام ماموریتی به بغداد رفت و چند ماه بعد به کرمانشاه آمد و روزنامه رستاخیز انتشار داد. |
| | او سپس دوباره به برلین بازگشت و با جمعی دیگر از آزادی خواهان ایرانی در انتشار مجله سیاسی- فرهنگی کاوه همکاری کرد. | | او سپس دوباره به برلین بازگشت و با جمعی دیگر از آزادی خواهان ایرانی در انتشار مجله سیاسی- فرهنگی کاوه همکاری کرد. |
| - | جمالزاده در مجله کاوه مقالاتی می نوشت که اغلب آنها در زمینه موضوع هایی چون سیاست- اقتصاد، ایران شناسی و فرهنگ و ادب بود و در نگارش این مقالات شیوه ساده نویسی را که خصلت عمومی و نثر فارسی این دوره بود به کار می گرفت. |
+ | جمالزاده در مجله کاوه مقالاتی می نوشت که اغلب آنها در زمینه موضوع هایی چون سیاست، اقتصاد، ایران شناسی و فرهنگ و ادب بود و در نگارش این مقالات شیوه ساده نویسی را که خصلت عمومی و ((نثر فارسی)) این دوره بود به کار می گرفت.
نخستین کتاب جمالزاده به نام گنج شایگان یا اوضاع اقتصادی ایران در سال 1918 میلادی منتشر شد و در مجله کاوه از آن به عنوان یکی از بهترین اثرهایی که تا آن روز در زبان فارسی در مورد اقتصاد نوشته شده سخن راندند.
جمالزاده از آن پس نیز به نوشتن مقالات علمی- انتقادی در مجله کاوه ادامه می داد و این همه پیش از انتشار مجموعه داستان کوتاه "یکی بود یکی نبود" در سال 1300 شمسی بوده است.
در سال 1921 میلادی/ 1300 شمسی ((داستان کوتاه ))انتقادی ((طنز )) "فارسی شکر است" را در مجله کاوه به چاپ رساند. جمالزاده خود می گوید که "چگونه گروه نویسندگان کاوه هر چهارشنبه شب گرد یکدیگر جمع می شدند تا مقالاتی را که هر یک برای چاپ در این نشریه نوشته بودند بخوانند و هنگامی که نوبت به جمالزاده می رسد تا نوشته خود را در حضور جمع بخواند، نه یک مقاله بلکه داستانی طنزآمیز را با ترس و لرز عرضه می کند."
{img src=img/daneshnameh_up/5/5f/071973.jpg}
|
از گفته جمالزاده چنین برمی آید که "فارسی شکر است" و پنج داستان کوتاه دیگر که مجموعاً در "یکی بود یکی نبود" به چاپ رسید در روزهای اول حتی در نظر خود نویسنده نیز کاری غیرجدی و تردید آمیز تلقی می شده است و او بیش از همه نگران قضاوت محمد قزوینی بوده که از اعضای برجسته آن گروه به شمار می رفته است، ولی قزوینی در مورد آثار جمالزاده از هیچ گونه ستایش و تشویقی فروگذار نکرده است.
سی و سه سال بعد، جمالزاده در این باره نوشت "به خوبی احساس می کنم که در کارهای ادبی امروز هم محرک واقعی من همان تشویق های آن بزرگوار است."
جمالزاده در پایان سال 1921 میلادی "یکی بود یکی نبود" را در برلین انتشار داد؛ مجله کاوه هم در آخرین شماره خود، طی ویژه نامه ای "یکی بود یکی نبود" را به عنوان نخستین مجموعه داستانی فارسی به سبک جدید، به مردم ایران معرفی کرد و از آن پس تعطیل شد.
اما انتشار "یکی بود یکی نبود"، مانند ظهور هر اثر بدیع دیگر در ادبیات، واکنشهای مثبت و منفی در پی داشت. گروهی آن را ستودند و جمعی دیگر سخت بر آن تاختند و جمالزاده به شدت تحت تاثیر قرار گرفت. |
| - | ستین کتا جمالزاده ب نام ن شایگان یا اضاع اقتصادی ایان در سال 1918 میلادی منتشر شد و در مجله کوه ز آ به عنوان یکی از بهترین اثرهایی تا آ وز در زبا فرس در ود اقتصاد نوشته ده خن راندن. جمالزاده از آن پس نی به نوشتن مقالات علمی- انقادی در مله کاوه دامه می د و ای همه پی ز انتشار مموعه داستان کوا یکی یکی نود در ا 1300 شمسی بوده است. |
+ | ا از ان منی ا یکو نیز به ت ود ا، تهی ندانی منر ه سکو م ا تمم دوا ن راخا شد. |
| - | ر سال 1921 میلادی/ 1300 شسی دان کواه نتقادی "طز فرسی شر است" را در مله وه ه اپ رسان. جمالزاده ر می وی که "چگونه روه نویسنن اوه هر چهارشنبه شب گرد یکدیگر جم ی شدن تا قلاتی که هر ی برای اپ ر ین یه نوه بودند بخوانند و هنگامی که نوت ب جمااده می رسد تا شته ود را در ضر مع بخواند، نه یک قله بکه استانی طزآمی را با ترس عرضه می کند." |
+ | مالزاد د لین ه ا یر اقام ی. ارنمه می- ابی و ر این مد نارش چند مقله دستان کاه و که هی ی ا ن ه آوه "یکی بود یکی نبو" دست یا. مدتی ردبیر مه لم و ه بد که ن م ر برین نر می شد. |
| - | چنان که ملاحظه می شود فارسی شکر است پنج داستا کواه یگر که مجمواً در یکی د یکی نبود به چاپ رید در رزای ل حتی در نظر خود وینده نیز اری یرجدی و ردید آمیز تلقی می شده است او "بیش از همه نگران قضاوت محمد قزوینی بوده که از اعضای برجسته آن گوه به شمار می فته است ولی او از هیچ ونه ستایش و تشویقی فروگذار نکرده است. سی و سه سال بعد، جمالزاده در این باره نوشت "به خوبی احساس می کنم که در کارهای ادبی اموز م مرک وقعی ن همن شویق های آن بزروا است." |
+ | د سا 1931 . ه ویس د و بری ی در ژنو ندار د و ر داشگاه آن هر ه تدریس زبان و ادبیا ری دات. |
| - | مالزاده در پایان سال 1921 میلادی "یکی بود یکی نبود" را در برلین انشار داد؛ مجله کاوه هم در آخرین شماره خود، طی ویژه نامه ای "یکی بود یکی نبود" را به عنوان نخستین مجموعه داستانی فارسی به سبک جدید، به مردم ایران معرفی کرد و از آن پس تعطیل شد، اما انتشار "یکی بود یی نبو"، مانند ظهور هر اثر بدع دیگر در ادبیات واکنشهای مبت و منفی در پی داشت. گروهی آن را ستودند و جمعی دیگر سخت بر آن تاختند: جمالزاده به شدت تحت تاثیر قرار گرفت. هراس از واکنش منفی از یکسو، و نیز به گفته خود او، لذتهای زندگانی، منجر به سکوت محض در تمام دوران سلطنت رضاخان شد.
جمالزاده در برلین ده سال دیگر اقامت گزید. کارنامه علمی- ادبی او در این مدت نگارش چند مقاله و داستان کوتاه بود که هیچ یک از آنها به آوازه "یکی بود یکی نبود" دست نیافت. مدتی هم سردبیر مجله علم و هنر بود که آن هم در برلین منتشر می شد. |
+ | یر ا "یکی بود یکی نبود" مجموعه های داستانی دیگری نی نگاشته است که عبارت اند از: |
| - | در سال 1931 م. ه ی آم رای همیشه ر ژنو مدا و ر دانشاه آن شر به دی زبان و دبیات ارسی داخت. |
+ | ~~green:"دارالمین"
"ه آ امه" />"حرای محشر" />"ر و ی کربا" />"ل و یرین"
"هنه و نو" />"شر آبد"
"ی از دا یچ کی ود"~~ |
| - | غیر از "یکی بود یکی نبود" مجموعه های داستانی دیگری نیز نگاشته است که عبارت اند از: "دارالمجانین"، "راه آب نامه"، "صحرای محشر"، "سر و ته یک کرباس"، "تلخ و شیرین"، "کهنه و نو"، "شور آباد" و "غیر از خدا هیچ کی نبود".
آخرین اثر داستانی جمالزاده کتابی است به نام قصه ما به سر رسید که به سال 1357 در ایران انتشار یافته است. رساله ای هم تحت عنوان سرگذشت و کار جمالزاده نوشته است که نوعی "اتوبیوگرافی" است. |
+ | آخرین اثر داستانی جمالزاده کتابی است به نام قصه ما به سر رسید که به سال 1357 در ایران انتشار یافته است. رساله ای هم تحت عنوان سرگذشت و کار جمالزاده نوشته است که نوعی "((اتوبیوگرافی))" است. |
