تاریخچه ی:
مثنوی
تفاوت با نگارش: 2
- | مثنوی مس به منی دوتائی است. زیرا در هر بیت دو قافیه آمده است که با قافیه بیت بعد فرق می کند ین نحو: اف---- اف />ب---- />---- ---- د |
+ | واژه ی مثنوی از کلم ی "نی" به منی دوتائی گرفته شده است. زیرا در هر بیت دو قافیه آمده است که با قافیه بیت بعد فرق می کند. منوی را ی توا به کل ی صویر کرد: |
- | از آنجا که مثنوی به لحاظ قافیه محدودیت ندارد شعر موضوعات و مضامین طولانی است و از این رو در داستان سرائی از آن اضافه می شود. چنان که قبلاً مذکور شد. داستان سرائی در ایران جنبه منظوم داشت و در این صورت از قالب مثنوی استفاده می شد علاوه بر داستان که می تواند غنائی یا حماسی باشد، برای طرح هر نوع مطلب طولانی معمولاً از مثنوی استفاده می شود و بدین ترتیب قالب مناسب برای ادبیات تعلیمی نیز مثنوی است و مخصوصاً صوفیه برای القای آموزه های خود از آن استفاده کردند. مثنوی از قوالب خاص فارسی است و در ادبیات عرب رواج چندانی ندارد. در عربی به مثنوی بیشتر مزدوج می گویند و نوشته اند که اول کسی که در عربی مزدوج گفت عبدالرحمن الرقاشی معروف به ابان اللاحقی است که کلیله و دمنه را منظور کرده بود. ابان لاحقی در اصل ایرانی بود و ابن ندیم تصریح کرده است که تمایل اصلی او در شعر به مثنوی و مسمط بوده است. |
+ | ~~blue:......................الف///////// ...................... الف />...................... ب////////// ...................... ب />...................... ج ////////// ...................... ج />...................... د ////////// ...................... د~~ |
- | ! کایت |
+ | از نجا که مثنوی به لحاظ قافیه محدودیت ندارد بیشتر برای موضوعات طولانی به کار می رود. |
- | ::~~green:یکی گربه در خه ال ود----- ک رگشت ایام و بد حال و :: ::روان شد به مهمان سای ایر----- لامان سلان زد به یر :: ::چکا ونش از استخن ی وید-----همی گف و ز هول جا ی وی :: :: جستم از دس این تی ن----- من و موش و ویرانه پیر ز ~~:: ::***:: ::~~green:نیرزد عسل جان م م نیش-----قناعت نکوتر به وشاب خیش :: ::وند از آ ند رسند نیست-----ک رای به قسم خداوند نیست~~:: /> باب ششم بوتان |
+ | خیا نی با شده اس ک اسان لب ر قا نی روده وند. لا دستان سایی رای ر موی که ولای د هم از نی ستاه می شو. |
| + | مثلاً در ادبیات آموزشی مثل آموزه های صوفیان هم از قالب مثنوی بهره می برده اند. |
| + | سرودن مثنوی از قرن سوم و چهارم هجری آغاز شده است که از بهترین مثنوی ها می توان به شاهنامه ((فردوسی))، حدیقه ((سنایی))، خمسه ((نظامی)) و مثنوی ((مولوی )) اشاره کرد. |
| + | قدیمی ترین مثنوی سروده شده- که اکنون به جز چند بیت چیزی از آن در دست نیست- مربوط به ((رودکی )) است که متن کلیله و دمنه را در قالب مثنوی به نظم در آورده بود. |
| + | ::{img src=img/daneshnameh_up/6/6d/0001nng.jpg}:: |
| + | __نمونه ای از مثنوی از بوستان سعدی__ |
| + | ~~red:حکایت~~ |
| + | ~~green:یکی گربه در خانه زال بود----- که برگشته ایام و بد حال بود |
| + | روان شد به مهمان سرای امیر----- غلامان سلطان زدند شر به تیر |
| + | چکان خونش از استخوان می دوید---همی گفت و از هول جان می دوید |
| + | اگر جستم از دست این تیر زن----- من و موش و ویرانه پیر زن ~~ |