ماه شعبان، ماه هشتم از
ماههای قمری و ماهی بسیار شریف و منسوب به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه خدا، هر کس یک روز از ماه من را روزه بدارد، در قیامت شفیع او خواهم بود.
نیز نقل است که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم ماه شعبان را روزه می داشت و آن را به
ماه رمضان وصل میکرد، هنگامیکه ماه شعبان فرا می رسید امام سجاد علیه السلام، اصحاب خود را جمع می نمود و درباره فضیلت این ماه سخن گفت و آنگاه می فرمود: هر کس برای محبت پیغمبر خدا و تقرب به خداوند، ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند او را در
روز قیامت مشمول کرامت خود گرداند و
بهشت را برای او لازم شمارد.
بر هر حال افزون بر روزه که فضیلت بسیار دارد، اعمال دیگری همچون نماز و اذکار و دعاها و استغفار نیز در این ماه وارد شده است که محدث قمی در کتاب شریف
مفاتیح الجنان در فصل اعمال ماه شعبان آنها را گرد آوری نموده است.
حوادث و وقایع تاریخی فراوانی نیز در ماه شعبان روی داده که مهمترین آن ولادت
امام حسین و
امام علی بن الحسین و
امام مهدی و
حضرت ابوالفضل علیهم السلام می باشد که جلوه ای خاص به این ماه بخشیده است.
منابع:
هدایة الانام الی وقایع الایام، محدث قمی، ص 108؛ مفاتیح الجنان، ص 279