ماههای قمری (یا عربی) دوازده ماه است که به ترتیب عبارت‌اند از:
((ماه محرم|محرم))، ((ماه صفر|صفر))، ((ماه ربیع الاول|ربیع الاول))، ((ماه ربیع الثانی، ربیع الاخر|ربیع الثانی)) (یا ربیع الاخر)، ((ماه جمادی الاول، جمادی الاولی| جمادی الاول))، ((ماه جمادی الثانی، جمادی الآخر|جمادی الثانی)) یا جمادی الاخر، ((ماه رجب|رجب))، ((ماه شعبان|شعبان))، ((ماه رمضان|رمضان))، ((ماه شوال|شوال))، ((ماه ذیقعده|ذیقعده)) و ((ماه ذی الحجه|ذیحجه)).

چهار ماه از این ماه‌ها به ((ماههای حرام|ماه‌های حرام)) مشهور است که عبارتند از: رجب، ذیقعده، ذیحجه و محرم.
همچنین به ماه های شوال، ذیقعده و ذیحجه ((ماههای حج)) می گویند.

مبدأ ماه‌های قمری و ((ماههای شمسی))، ((هجرت حضرت محمد صلی الله علیه و آله از مکه به مدینه|هجرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به مدینه)) است. اولین ماه قمری محرم و آخرین آن ذیحجه است، تعداد روزهای ماه‌های قمری در مجموع 354 روز است که حدود 10 یا 11 روز از تعداد روزهای سال شمسی کمتر است چون در ماههای قمری، یک ماه، 30 روز است و ماه دیگر 29 روز.

هنگام دیدن هلال ماه نو، خواندن دعاهای هلال مستحب است، و از همه بهتر دعای 43 ((صحیفه کامله سجادیه|صحیفه کامله سجادیه )) است. اما اگر امکان خواندن این دعا نباشد، بهتر است که سه مرتبه « __~~green:الله اکبر~~__ » و سه مرتبه « __~~green:لا اله الا الله ~~__» بگوییم و در روز اول هر ماه دو رکعت نماز بگذاریم و در رکعت اول بعد از حمد سی مرتبه توحید و در رکعت دوم بعد از حمد سی مرتبه « __~~green:انا انزلنا~~__ » (سوره قدر) را بخوانیم و بعد از نماز ((صدقه)) بدهیم که موجب سلامتی ما در آن ماه خواهد شد.

منابع:
هدایة الانام الی وقایع الایام، محدث قمی