چون شهابسنگها قطعه های ماده فضای خارجی اند، مدتها بدون توجه برون زیست شناسان بوده اند. در این زمینه نیز اختلاف نظر زیادی وجود دارد. مواد شیمیایی کربن دار پیدا شده در معدودی شهابسنگها، معمولاً به عنوان مواد ناشی از زمین کنار گذاشته شده اند. ساختارهای ویژه ای شبیه موجود های ذره بینی از قبیل ((باکتری|باکتریها)) و ((جلبک|جلبکها)) نیز در ((شهاب سنگ|شهاب سنگها)) مشاهده گردیده اند. بسیاری دانشمندان احساس می کردند که این ساختار ها خصوصیتهای کاملاً غیر آلی دارند. اما دیگر صاحبنظران این یافته ها را نشانه حیات غیر زمینی می شمردند. این اختلاف نظر تا حدودی به وسیله دانشمندان سازمان هوانوردی و فضایی ایالات متحده (ناسا) حل شد. آنها دو شهابسنگ را با وسائل مخصوص عصر فضا تجزیه کردند.
هر یک از دو سنگ( که یکی در کنتاکی و دیگری در استرالیا سقوط کرده بود) دارای 18 ((اسید آمینه)) به اضافه دیگر ترکیبهای دارای اهمیت زیستی بود. بسیاری از اسید آمینه ها در سیستمهای زنده زمین یافت می شوند. اما دیگر اسید آمینه ها، با آنچه در زمین پیدا شده، تفاوت دارند. بنابراین، دانشمندان ناسا نتیجه گرفتند که ترکیبهای زیستی دو شهابسنگ نامبرده در جای دیگری از جهان به وجود آمده اند. این ترکیبها احتمالاً به وسیله موجودهای زنده تولید نشده اند. اما این امر نشان می دهد که تکامل شیمیایی واقعاً در ناحیه های مختلف جهان به وقوع می پیوندد: مواد زیست-شیمیایی از ماده غیر آلی به وجود می آیند و ممکن است منجر به پیدایش موجود های زنده شوند.