حضرت زین العابدین علیه السلام که مظهر تام رحمت الهی نسبت به همه خلایق بودند، دانه محبت و عطوفتشان حیوانات را نیز شامل می شد.
حضرت شتری ماده داشتند که بر اساس بعضی از روایات بیست و دو مرتبه با او به حج رفته بودند. اما در تمامی این مدت با وجود اینکه تازیانه مخصوص را به «رَحل » و محمل خود آویزان می کردند ولی حتی یک ضربه هم به او نزده بودند.
در شب ارتحال، حضرت سفارش این شتر را نمودند که بعد از ایشان مورد رسیدگی قرار گیرد.
اما پس از واقعه جانگذار ارتحال حضرت چیزی نگذشت که این شتر از چراگاه خود یکسره به سوی قبر مطهر حضرت آمد در حالیکه هرگز قبر را ندیده بود و خود را به روی قبر انداخت و گردن خود را بر آن می زد و اشک ازچشمهایش سرازیر شده بود و مرتب ناله می کرد خبر را به حضرت محمد بن علی امام باقر علیه السلام رساندند.
حضرت آمده و به او گفتند: آرام باش، الان بلند شو، خدا تو را مبارک گرداند، او بلند شد و به جای خود برگشت ولی پس از اندکی باز به قبر برگشت و کارهای قبل را تکرار کرد این دفعه حضرت آمدند و به او آرام باش دادند و گفتند برخیز و بلند شو و لذا فرمودند: او را رها کنید !! او وعده داده شده است و لذا سه روز نگذشت که او از دنیا رفت.
مشروح این جریان در قسمت
ارتباط حضرت با حیوانات بیان گردیده است.
منابع :
بحارالانوار ،ج 46 ، ص147 و 148، حدیث 2 و 3 و 4
به نقل از بصائر الدرجات و اختصاص و اصول کافی ج 1 ، ص 467 ، حدیث 2 و 3 و4
مراجعه شود به
مسمومیت و شهادت امام سجاد علیه السلام