!لیث بن علی بن لیث
«296 - 297 ق / 908 - 909 م»

لیث فرزند علی برادر عمرو لیث و برادر زاده طاهر بن محمد بن لیث بود که در روزگار فرمانروایی طاهر و نزاعی که بین او و وزیر نافرمانش سُبْکَر پیش آمد، جانب سبکر را گرفت و با او همداستان شد. زمانی که طاهر به فارس لشکر کشید تا سبکر را گوشمالی دهد، لیث بن علی شهرهای سیرفت و سیرجان را گرفت و برخی از کارگزاران طاهر را به قتل رساند.
اما دیری نپایید که نزاعی بین لیث بن علی و سبکر بر سر قدرت روی داد که در این جنگ سبکری شکست خورد. لیث بن علی از این پیروزی مغرور شده بود و رهسپار زرنج شد.
لیث که به هنگام ورود به شهر زرنج تنها یک صد و پنجاه تن همراهش بودند، با وعده، هواداران طاهر را فریب داد و پس از ورود به شهر به ((مسجد)) جمعه رفت، برای مردم سخنان دلفریب گفت و از این طریق از آنان یاری خواست. چون طاهر از ورود لیث بن علی به شهر آگاه شد، آن را به محاصره درآورد، اما در این کار توفیقی به دست نیامد. لیث بن علی چون در آن روزگار جامه سرخ بر تن می‏کرد از این رو او را شیر لباده می‏خواندند که طرفداران زیادی بین امرای لشکری طاهر داشت.

!اعزام طاهر و یعقوب به ((بغداد)) نزد خلیفه
پس از دستگیری طاهر و یعقوب توسط سبکری و اعزامشان به بغداد نزد خلیفه «296 ق - 908 م»، لیث بن علی با خیال آسوده فرمانروا شد، ولی برادر سبکری، به نام غالب، فرمانروایی لیث را گردن نمی‏گرفت، از این رو، لیث چند تن از سرداران خود را با سپاهی به جنگ غالب فرستاد. غالب در این نبرد، شکست خورده و اسیر شد، که از آن پس کار لیث بالا گرفت و توانست اقتداری به هم زند. پس از آن، لیث بن علی، برادر خود محمد بن علی را به حکومت سیستان گماشت و خود رهسپار فارس شد و چون به شهر بم رسید، حاکم آنجا «عبدالله بن محمد قتال» فرار کرد و به این ترتیب سپاهیان او به لیث بن علی پیوستند. سپس لیث با نیروهای سبکری رو به رو و پس از شکست آنان، وارد شهر استخر شد و پس از آن به شیراز آمد. سبکری که یارای مقاومت در خود نمی‏دید، از خلیفه کمک خواست به این ترتیب خلیفه، خام خود را به نام مونسی و همچنین یکی از دست نشاندگانش را که در ((اصفهان)) به نام بدر الصغیر بود به کمک سبکر ارسال داشت.
لیث بن علی که در میانه راه استخر، مورد تهاجم سپاهیان «اقتال» قرار گرفت، به اسارت درآمد و عاقبت کارش به پایان رسید.