از پیامبر گرامی اسلام نقل شده است: هنگامی که اراده خداوند به هلا کت و نابودی قوم نوح تعلق گرفت، فرمان آمد که حضرت نوح کشتی بسازد.
جبرئیل نیز با میخهایی برای ساختن کشتی فرود آمد، درمیان انبوه میخها پنج میخ ویژه وجود داشت که دارای درخشش خاصی بود و هر یک به نام یکی از پنج نور مقدس؛ محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم صلوات الله بود .

حضرت نوح هر کدام را بر می داشت همچون ستاره ای می درخشید، هنگامی که نوبت به میخ پنجم رسید پس از درخشش اشکی از آن جاری شد.

از جبرئیل پرسید: این اشک و رطوبت چیست؟
جبرئیل در پاسخ گفت: این میخ حسین بن علی سیدالشهداست.
حضرت نوح هر یک را در جانبی از کشتی کوبید.

پیامبر فرمود: در آیه « و حملنا علی ذات الواح و دسر » مراد از « الواح » چوبهای سفینه هست و مراد از « دسر » ما هستیم، اگر ما نبودیم کشتی اهل خود را حرکت نمی داد.

منابع:
بحار الانوار، ج 26، ص 322، حدیث 14- امان الاخطار، ص 107 و 108.

مراجعه شود به:
جشن تولد در عالم ملکوت