تاریخچه ی:
قریش
قریش، یکی از مشهورترین و مهمترین قبایل عرب ((حجاز|حجاز)) بوده است. اکثر نسب شناسان بر آنند که قریش لقب « ((نضر بن کنانه))» نیای دوازدهم پیامبر گرامی اسلام بوده است از این رو هر طایفه و تیره ای که نسب وی به « نضر بن کنانه » برسد، « قرشی » خوانده می شود و از قبیله قریش به شمار می آید. و برخی دیگر از دانشمندان نسب شناس، قریش را لقب ((« فهر بن مالک» ))نیای دهم پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم دانسته اند و نسل او را« قریش » به شمار می آوردند.
((مسعودی)) مورخ مشهور اسلامی، طایفه های قبیله بزرگ قریش را مقارن ظهور اسلام 25 طایفه به شرح زیر دانسته است:
1- ((بنی هاشم|بنی هاشم )).
2- ((بنی مطلب )).
3- ((بنی حارث )).
4- ((بنی امیه )).
5- ((بنی نوفل ))
6- ((بنی حارث بن فهر )).
7- ((بنی اسد )).
8- ((بنی عبدالدار )).
9- ((بنی زهره )).
10- ((بنی تیم بن مره )).
11- ((بنی مخزوم )).
12- ((بنی یَقَظه )).
13- ((بنی مرّه )).
14- ((بنی عدی بن کعب )).
15- ((بنی سهم )).
16- ((بنی جُمَح )).
17- ((بنی مالک )).
18- ((بنی معیط )).
19- ((بنی نزار )).
20- ((بنی سامه )).
21- ((بنی ادرم )).
22- ((بنی محارب )).
23- ((بنی حارث بن عبدالله )).
24- ((بنی خزیمه )).
25- ((بنی بنانه )).
از طوایف 25 گانه قریش برخی در سرزمین ((بطحاء - ابطح، وادی محصّب|بطحاء)) (مناطق هموار مکه) ساکن بودند که به « قریش یطاح یا قریش بطحاء» معروفند و طایفه هایی نیز در کوهها و بیرون شهر مکه ساکن بودند که به« قریش ظواهر» مشهور بودند.
قریش از دیگر قبایل عرب به تمدن آشناتر و به اداره حکومت و جامعه کار آزموده تر بود. آنان مردمی تجارت پیشه بوده که به کشورهای ((یمن)) ، ((شام)) و ((ایران)) سفر می کردند و دارای بازارهای معروفی همچون « ((بازار عکاظ))»، « ((بازار ذی المجاز))» بوده اند.
در هر سال دو سفر تجاری تابستانی و زمستانی به مناطق دیگر جهان داشته اند که در قرآن نیز از آن سخن گفته شده است.
قریش به سرپرستی امور ((کعبه)) و مؤسسات آن عنایت و توجه فراوانی داشتند و در حقیقت، اقتصاد و سیاست آنان بر اساس مناصب مربوط به کعبه استواربوده و هر یک از موسسات وابسته به کعبه را، یکی از بزرگان طوایف قریش عهده دار بود و غالباً ((مناصب کعبه)) در دست ده طایفه مهم قریش بود که آن ده طایفه عبارتند از: بنی هاشم، بنی عبدالدار، بنی اسد، بنی مخزوم، بنی سهم، بنی تیم، بنی عدی بنی نوفل و بنی جمح.
مناصب کعبه که قریش عهده دار آن بود عبارت بود از: منصب« سقایت» و آب رسانی به زائران کعبه، منصب « رِفادت » و مهمانداری و پذیرائی زائران کعبه، منصب « عقاب » پرچمداری، منصب « حجابت » کلید داری و دربانی، منصب « قضا و داوری »، منصب « قیادت » و سرداری و سرپرستی کاروان های بازرگانی و جنگی، منصب « عمارت » و نگهبانی و مراقبت از مسجد الحرام، منصب « جمع آوری و نگهداری اموال کعبه »، منصب پرداخت دیه و غرامت و. . .
قریش جنگهای زیادی با قبایل دیگر داشته که مشهورترین آن « ((ایام فجار))» و « یوم الغنب » می باشد.
خداوند سبحان از میان قریش پیامبر خاتم حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم را به نبوت بر انگیخت، ولی آنان نه تنها به اّن حضرت نگرویدند، بلکه در شمار سخت ترین دشمنان آن حضرت در آمدند و افزون بر آزار و اهانت های سیزده ساله به اّن حضرت در مکّه، جنگهای زیادی همچون ((جنگ بدر|بدر))، ((جنگ احد|احد))، ((جنگ خندق|خندق)) را پس از ((هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم)) به ((مدینه))، علیه آن حضرت به راه انداختند.
ولی سرانجام در سال هشتم هجرت با ((فتح مکه|فتح مکه))، قریش تسلیم اسلام شد و همه اّنها مسلمان شدند.
منابع :
معجم قبائل العرب ج 3 ص 947، تاریخ پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، آیتی، ص 21 - 27