پیش از ظهور
حضرت مهدی علیه السلام قرآن ظاهراً حضور چشمگیری در جامعه پیدا میکند، با این حال از عمل به قرآن و پیروی از این کتاب آسمانی کمتر اثری به چشم میخورد. در این باره تعبیرات گوناگونی از
پیشوایان معصوم علیه السلام رسیده است، از جمله:
زمانی برای مسلمانان خواهد آمد که از قرآن جز الفاظ و عباراتش باقی نمیماند.
قرآن ها را میآرایند.
قرآن به حالت غنا خوانده میشود.
قرآن کهنه میگردد، در آن چیزهایی وارد میشود و هر کس آن را مطابق خواست خود تفسیر میکند.
قرآن و احکامش تعطیل می شود.
مردم قرآن را کوچک میشمارند.
برای مردم شنیدن قرآن سنگین و شنیدن باطل سبک و آسان میگردد.
خداوند متعال در حدیث معراج فرمود:« در دوران غیبت قاریان زیاد میشوند ولی عمل به قرآن اندک میگردد.»
پیامبر اکرم نیز فرمود:« (در دوران غیبت) قاریان قرآن از میان میروند.»
علی علیه السلام نیز فرمود:« (در دوران غیبت) قاریان قرآن فاسق میشوند.»
منابع:
51/70حدیث 11
بحارالانوار 52/263 حدیث 148
بحارالانوار52/192 حدیث 26
بحارالانوار52/264 حدیث 148 -
بحارالانوار 52/190 حدیث 21
بحارالانوار 51/69- 70 حدیث 11 - 52/ 277 حدیث 172 - 52/192 حدیث 26
52/275 حدیث 168
522/256 حدیث 1
مراجعه شود به:
احوال مردم در آخر الزمان