مقدمه

گل قاصد با نام علمی Taraxacum متعلق به تیره مینا یکی از گیاهان دو لپه می‌باشد. گل قاصد که به نامهای هند باءبری ، خبر آور و خس‌بری نیز معروف است. گل قاصد در وسط چمن ، حاشیه شوره‌زار ، کنار جاده‌ها و اراضی بایر و بطور کلی در همه جا می‌روید و شاید دلیل آن این است که طبیعت می‌خواهد به انسان بگوید که در هر نقطه‌ای زندگی می‌کند احتیاح به این گیاه دارید و هنگامی که آنرا با وسایل مکانیکی و شیمیایی از بین می‌برید دوباره بعد از چندی سر از خاک بیرون می‌آورد. گل قاصد در حدود 15 نوع مختلف دارد. زنبور عسل این گیاه را بسیار دوست دارد و شهد زیادی از آن بدست می‌آورد. برگهای جوان گل قاصد را معمولا با سالاد می‌خورند و چون خیلی تلخ است باید آنرا با ترشی یا آبلیمو مصرف کرد. از قسمتهای مختلف گیاه مانند ریشه ، برگ و شیرابه آن در طب استفاده می‌شود.

مشخصات گیاه شناسی

گیاهی است علفی و دائمی که ساقه آن به ارتفاع 40 سانتیمتر می‌رسد. این گیاه دارای ریشه‌ای است به رنگ قهوه‌ای مایل به زرد که پر از شیرابه سفید رنگی می‌باشد. فاقد ساقه بوده و دارای فرمها و واریته‌ها و گونه‌های متعدد با ظاهر متفاوت می‌باشد. در بین پایه‌های آن نمونه‌هایی یافت می‌شود که ارتفاع ساقه منتهی به گل آنها از 2 تا 50 سانتیمتر می‌رسد. برگهای گل قاصد سبز رنگ و بریدگیهای مثلث شکل و نوک تیز دارد و بر روی سطح زمین می‌باشد. از وسط برگهای آن که بر سطح زمین واقع هستند دمگلی خارج می‌شود که به یک کاپیتول مرکب از گلهای زبانه‌ای زرد رنگ یا به رنگ زرد زعفرانی ختم می‌گردد. میوه‌اش در انتها منتهی به یک دسته تار ابریشمی سفید رنگ یا به ندرت خرمایی رنگ می‌شود.

پراکندگی جغرافیایی

پراکندگی این گیاه در کره زمین به نحوی است که در غالب نواحی اروپا ، شمال و مغرب آسیا ، شمال آفریقا و آمریکای شمالی می‌روید.

ترکیبات شیمیایی

ریشه این گیاه در فصول مختلف و بر حسب زمانی که از زمین خارج می‌شود ترکیب شیمیایی متفاوت دارد. مثلا در تابستان مقدار شیرابه ریشه زیادتر از فصول دیگر است در حالی که در پاییز اینولین آن افزایش می‌یابد و حتی مقدارش به 25 درصد می‌رسد. ضمنا اگر ریشه تازه یا خشک گیاه مورد بررسی قرار گیرد ترکیبات شیمیایی آن تفاوت محسوس با یکدیگر نشان می‌دهد.

تلخی برگ گیاه در بهار ولی تلخی ریشه آن در فاصله بین تیر و مرداد به حداکثر می‌رسد. ریشه این گیاه دارای ماده‌ای به نام تراکزاسین ، کولین ، یک ماده رزینی ، قندهای مختلف و اسیدهای چرب می‌باشد. ریشه گیاه اگر در پاییز از زمین خارج شود در هوای آزاد خشک شود دارای موادی نظیر موسیلاژ ، تانن و مقدار کمی اسانس است. برگ این گیاه دارای تراکزاسین ، اینوزیت ، موسیلاژ ، قندهای مختلف و یک ماده رزینی می‌باشد.

خواص داروئی

• قابض و مقوی معده است.
• خوردن آن خونریزی از سینه را متوقف می‌کند.
• قاعده آور است.
• برای ازدیاد شیر نافع است و خانمهای شیر ده باید مقداری از آنرا با سالاد بخورند.
• خنک کننده و معرق است.
• ترشح صفرا را زیاد می‌کند.
• خون را تصفیه می‌کند.
• از عصاره آن شیاف درست می‌کنند که برای رفع ورمهای داخل آلت تناسلی خانمها و رحم مفید است.
• خوردن آب این گیاه مخلوط با روغن زیتون برای رفع مسمومیت مفید است.
• ضماد ریشه آن را در محل نیش عقرب یا زنبور و یا مار می‌گذارند که بسیار مفید است.
• اوره را رفع می‌کند.
• کلسترول خون را کاهش می‌دهد.
• درمان کننده اگزما و بیماریهای پوستی است.
• درمان کننده کم خونی است.
• رماتیسم و نقرس را درمان می‌کند.

صور دارویی

دم کرده یا جوشانده 30 تا 60 در هزار ریشه یا برگ گیاه ، شیره تازه گیاه به مقدار 50 تا 150 قاشق سوپخوری در روز ، مخلوط 100 گرم شیره تازه گیاه در 18 گرم الکل 90 درجه و 15 گرم گلیسیرین و 17 گرم آب به مقدار یک تا دو قاشق سوپخوری در روز.

مباحث مرتبط با عنوان

آرتیشو «داروئى» آقطی سیاه «داروئی» آوکادو «داروئی» اسطوخودوس «داروئی» اسفناج «داروئی» ))((انبه «داروئی» انجیر «داروئی» انگور «داروئی» باباآدم «داروئی» بابونه «بابونه» بادام «داروئی» بادام زمینی «داروئی» بادمجان «داروئی» باقلا «داروئی» برنج «داروئی» بلوط «داروئی» به «داروئی» پسته «داروئی» پرتقال «داروئی» پیاز «داروئی» تخم کتان «داروئی» ترب و تربچه «داروئی» تمبر هندی «داروئی» توس «داروئی» جعفری «داروئی» جو «داروئی» جودوسر «داروئی» چای کوهی «داروئی» چغندر «داروئی» خاک شیر «داروئی» ختمی «داروئی» خرما «داروئی» خیار «داروئی» دارچین «داروئی» دم اسب «داروئی» ذرت «داروئی» رازیانه «داروئی» روناس «داروئی» خواص دارویی ریحان زرد آلو «داروئی» زردچوبه «داروئی» زرشک «داروئی» زعفران «داروئی» زنجبیل «داروئی» زوفا «داروئی» زیتون «داروئی» زیره سبز «داروئی» سنبل الطیب «داروئی» سیب «داروئی» سیب زمینی «داروئی» سیر «داروئی» شاه پسند وحشی «داروئی» شبدر قرمز «داروئی» شلغم «داروئی» شنبلیله «داروئی» شوید «داروئی» شیرین بیان «داروئی» صبر زرد «داروئی» عدس «داروئی» علف هفت بند «داروئی» عناب «داروئی» فندق «داروئی» قاصدک «داروئی» قهوه «داروئی» کاهو «داروئی» کدو «داروئی» کنجد «داروئی» کوشاد «داروئی» گاوزبان «داروئی» گردو «داروئی» گریپ فروت «داروئی» گزنه «داروئی» گشنیز «داروئی» گلابی «داروئی» گوجه فرنگی «داروئی» لوبیا «داروئی» لوبیای سویا «داروئی» لیمو ترش «داروئی» مارچوبه «داروئی» مامیران کبیر «داروئی» موز «داروئی» میخک «داروئی» خواص دارویی نارگیل نخود «داروئی» نعناع «داروئی» هل «داروئی» هلو «داروئی» هندوانه «داروئی» هویج «داروئی»

• کلیات گیاه شناسی
• ترکیبات شیمیایی:
• خواص داروئی:

کلیات گیاه شناسی

گل قاصدک که بنام های هند بابری ، خبر آرو و کاسنی بری نیز معروف است گیاهی است علفی و دائمی که ساقه آن بارتفاع 40 سانتی متر می رسد .
این گیاه دارای ریشه ای است برنگ قهو ه ای مایل به زرد که پر از شیرابه سفید رنگی می باشد .
در انتهای ساقه گل آن قرار دارد . برگهای گل قاصدک سبز رنگ و بریدگیهای مثلث شکل و نوک تیزدارد و بر روی سطح زمین می باشد .
گل قاصدک در وسط چمن ، حاشیه شوره زار ، کنار جاده ها و اراضی بایر و بطور کلی در همه جا می روید و شاید دلیل آن این است که طبیعت می خواهد به انسان بگوید که درهر نقطه ای زندگی می کند احتیاح به این گیاه دارید و هنگامیکه آنرا با وسائل مکانیکی و شیمیایی از بین می برید دوباره بعد از چندی سر از خاک بیرون می آورد .
گل قاصدک در حدود 15 نوع مختلف دارد.
زنبور عسل این گیاه را بسیار دوست دارد و شهد زیادی از آن بدست می آورد . برگهای جوان گل قاصدک را معمولا به سالاد می خورند و چون خیلی تلخ است باید آنرا با ترشی یا آبلیمو مصرف کرد . از قسمت های مختلف گیاه مانند ریشه ، برگ وشیرابه آن در طب استفاده می شود .

ترکیبات شیمیایی:

تلخی برگهای این گیاه مربوط به یک ماده متبلور تلخ بنام تاراکسین است ضمنا این گیاه دارای ساپونین ، قندهای مختلف و اسید های چرب است .
این گیاه بالاترین حد ویتامین آ را در بین گیاهان درا ست و همچنین دارای مقدر زیادی پتاسیم است
در صد گرم برگ گیاه گل قاصدک مواد زیر موجود است:

آب 85 گرم پروتئین 2/7 گرم مواد چرب 0/7 گرم نشاسته 10 گرم کلسیم 185 میلی گرم فسفر 65 میلی گرم آهن 3 میلی گرم سدیم 75 میلی گرم پتاسیم 400میلی گرم ویتامین آ 14000 واحد ویتامین ب 1 0/2 میلی گرم ویتامین ب 2 01/25 میلی گرم ویتامین ب 3 1/2 میلی گرم ویتامین ث 45 میلی گرم

خواص داروئی:

این گیاه از نظرطب قدیم ایران سرد و خشک است و از قدیم الایام برای درمان بیماریهای کبدی بکار می رفته است .

1. قابض و مقوی معده است .
2. خوردن آن خونریزی از سینه را متوقف می کند.
3. قاعده آور است .
4. برای ازدیاد شیر نافع است و خانم های شیر ده باید مقداری از آنرا با سالاد بخورند
5. خنک کننده و معرق است.
6. ترشح صفرا را زیاد می کند.
7. خون را تصفیه می کند .
8. از عصاره آن شیاف درست می کنند که برای رفع ورم های داخل آلت تناسلی خانم ها و رحم مفید است .
9. خوردن آب این گیاه مخلوط با روغن زیتون برای رفع مسمومیت مفید است .
10. ضماد ریشه آن را در محل نیش عقرب یا زنبور و یا مار می گذارند که بسیار مفید است.
11. اوره را رفع می کند.
12. کلسترول خون را کاهش می دهد .
13. درمان کننده اگزما و بیماریهای پوستی است.
14. درمان کننده کم خونی است .
15. رماتیسم و نقرس را درمان می کند.
16. برای درمان نارسایی اعمال کبد و تمیز کردن کبد از مخلوط زیر استفاده کنید:

شیره ریشه گل قاصد	100 گرم
الکل 90 درجه	18 گرم
گلیسیرین	15 گرم
آب	17 گرم

مواد گفته شده را با یکدیگر مخلوط کنید و به مقدر یک قاشق سوپخوری سه بار در روز مصرف نمائید.
دم کرده این گیاه را نیز برای تمیز کردن کبد بکار می برند . مقدار مصرف آن یک فنجان سه یا چها بار در روز است .

طرز استفاده: برای تهیه این دم کرده باید 50 گرم گیاه خشک شده را در یک لیتر آّبجوش ریخته و به مدت 5 دقیقه بگذارید بماند و سپس آنرا صاف کرده و استفاده کنید .

مضرات :مضرات خاصی برای آن بیان نشده است .