یکی از نهرهای بسیار معروف،نهر فرات است که در مغرب
کشور عراق جاری است. سرچشمه فرات نزدیک رود ارس در سرزمین ارمنستان است و در نزدیکی
خلیج فارس به رودخانه دجله می پیوندد و از آن پس «شط العرب» نامیده می شود. طول فرات حدود 2900 کیلومتر است. آب فرات در جهان اسلام از اهمّیّت خاصّی برخوردار است و روایات فراوانی در فضیلت و خواصّ آن به ما رسیده که به بعضی از آنها اشاره می کنیم.
1-
امام باقر «علیه السلام» از مردی از اهل
کوفه سؤال کردند که: « آیا در فرات غسل می کنی؟» آن مرد گفت: « نه»
حضرت فرمود: « تو از خیر محرومی.»
2-
امیرالمؤمنین «علیه السلام» فرمود: « فرات، سید آبهای دنیا و آخرت است. در آن آب ،دو ناودان از ناودان های بهشت ریزان است.»
3-
امام سجاد «علیه السلام» فرمودند: « هر شب
فرشته ای از آسمان پایین می آید و سه مثقال مشک از مشکهای بهشتی در فرات می ریزد و هیچ نهری در شرق و غرب عالم نیست که از فرات پر برکت تر باشد.
4-
امام صادق «علیه السلام» فرمود: « اگر مردم می دانستند که فرات چه برکتی دارد، در کنارش خیمه می زدند و اگر نبود آنچه گناهکاران در آن داخل می کنند، آب فرات شفابخش هر بیماری بود. من گمان نمی کنم کودکی را به آب فرات کام بردارند، مگر اینکه ما
اهل بیت را دوست بدارد و اگر بین من و آب فرات فاصله زیادی نبود، هر آینه می رفتم و از آن برای شفا برمی داشتم.
از مجموع روایات مربوط به فرات به دست می آید که آب آن خصوصیّات ویژه ای دارد و بر نوشیدن آن اثرات زیادی مترتب است و لذا در روایات زیادی وارد است که کام نوزادان خود را با آب فرات بردارید.
در روایات متعددی هم فرات جزو مهریه
حضرت زهرا «علیها سلام» قرار داده شده است.
این شعر معروف : « آب مهریه زهرا و تو لب تشنه دهی جان!» یک واقعیت تاریخی است و عمق ظلم
یزید و یزیدیان را بهتر می رساند که آنها
امام حسین «علیه السلام) و یاران و فرزندانش را از این آب فرات منع کردند.
منابع: فرهنگ معین، ج 6، لفظ فرات.
منابع:
بحارالانوار، ج 100، باب 1 و 11، ص 226 تا 235.
