« ابراهیم بن میمون» می گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: نزد
ابوحنیفه نشسته بودم که مردی آمد و از او پرسید: نظرت درباره مردی که حجة الاسلام (حج واجب) را انجام داد. چیست؟ آیا بهتر است که دوباره به حج برود یا این که بنده ای را آزاد کند؟
ابو حنیفه پاسخ داد: نه، دیگر به حج نرود بلکه آزادی یک بنده با فضیلت تر است.
امام صادق (علیه السلام) وقتی این ماجرا را از ابراهیم بن میمون شنید فرمود: به خدا سوگند ابو حنیفه دروغ گفته و گناهکار است، حج از آزاد سازی ده بنده نیز با فضیلت تر است.
وای بر ابو حنیفه با این نظریاتش!، در کدام آزد سازی بنده ،طواف خانه خدا ، سعی بین صفا و مروه ، و وقوف به عرفه ،و تراشیدن سر ،و رمی جمره های سه گانه است؟
اگر حرف ابو حنیفه صحیح باشد که آزاد سازی بنده بهتر از حج است، مردم حج را تعطیل می کردند و اگر مردم به حج نروند امام و حاکم مسلمین باید که آنها را مجبور به حج کند چه مردم بخواهند یا نخواهند (فان هذالبیت انما و ضع للحج )(به درستی که خانه خدا تنها برای حج بنا نهاده شده است)