تاریخچه ی:
غزوه احزاب
غزوه احزاب، نبردی بود که در آن کفار و یهودیان بر ضد اسلام متحد شدند و با تشکیل یک سپاه نیرومند نظامی نزدیک به یک ماه مدینه را محاصره کردند. از آنجا که در این غزوه، احزاب ( دستههای) مختلف شرکت کرده و مسلمانان نیز برای جلوگیری از نفوذ دشمن به مدینه، اطراف شهر را خندق کنده بودند، نامش را هم ((گزارشی از غزوه احزاب|جنگ احزاب ))گذاشتهاند و هم ((جنگ خندق و قتل قهرمان کفار|جنگ خندق )).
آتشافروزان این جنگ سران یهود بنی نضیر و گروهی از بنی دائی بودند. آوارگی یهودیان بنی النضیر به سوی شام و خیبر باعث شد آنان نقشه دقیقی برای براندازی حکومت اسلام بکشند و با کمکهای مالی و اقتصادی فراوان، گروههای بیشماری از عربها را بر علیه اسلام به جنگ وادار کنند.
ده هزار مرد جنگی از قبایل ششگانهی ((قریش|قریش))( بنی سلیم، بنی اسد، بنی فزاره، بنی اشجع و بنی مره) به فرماندهی ابو سفیان گرد آمدند. پیامبر از توطئه آگاه شد و به پیشنهاد سلمان دستور داد خندقی (کانالی) بزرگ در قسمت آسیب پذیر شهر ((مدینه، مدینة النبی، یثرب|مدینه ))حفر کنند و خودش نیز همراه مسلمانان در این کار همکاری کرد.
نیروهای دشمن مدت یک ماه مدینه را محاصره کردند ولی نتوانستند به شهر نفوذ کنند. تا آنکه روزی ((عمرو ابن عبدود|عمرو بن عبدود ))همراه عکرمه بن ابی جهل، هبیره بن وهب، نوفل بن عبدالله و ضرار بن خطاب از خندق عبور کردند و در وسط میدان مبارز طلبیدند.
عمرو بن عبدود با شجاعت بینظیر علی علیه السلام به هلاکت رسید و بقیه آنها از صحنه گریختند. ولی نوفل بن عبدالله در میان خندق سقوط کرد و او هم با ضربه حضرت علی علیه السلام به هلاکت رسید. با کشتهشدن قهرمانان جبهه دشمن، زمینه پیروزی قطعی مسلمانان در غزوه احزاب فراهم شد.